Tarzan en Jane
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
09 Januari 2007 | Peru, Ayacucho
Geen vaste bewoner van Ayacucho, maar toerist. Geen kamer, maar hostal. Geen werk, maar vakantie! Mijn avontuur bij Los Cachorros zit erop, maar een ander avontuur begon: reizen. Samen met amigas Margreet en Anniek trokken we de bergen in. Met twee paarden, een Peruaan en een Hollander, met veel sjaals, handschoenen en mutsen. Na anderhalf uur kwamen we op de plaats van bestemming.... waar onze tentjes op 4300 meter hoogte werden opgezet. Ik kan u vertellen dat dat héél hoog is, dus héél koud! Gelukkig was er een kampvuur waar we ons konden warmen en wat kleding konden drogen, want onderweg had het flink geregend. Hoe bijzonder om in die weidse Peruaanse bergen van de Andes te kamperen, hoe voor ons een lekker forelletje werd klaargemaakt boven het vuur. Hoe bijzonder om de top van de berg (5000 meter!!) te bereiken in de stortende regen en daarna op de kont weer naar beneden te glijden. Handig zo´n regenbroek!
Terug in Ayacucho een dagje bijkomen en na het vieren van mijn verjaardag (Bedankt voor alle leuke reacties, kaarten en/of mails!!) richting Tambo. De reis kostte wat zweetdruppels aangezien er halverwege de tocht ineens een gat in de bodem van het busje zat...een oververhitte motor...bodem weggesmolten... ´Ach dan gieten we er toch gewoon twee flesjes water overheen en is alles weer opgelost´, dacht de knuppel van een chauffeur... Gelukkig maakte geen enkele Peruaan zich druk...dus besloten Anniek en ik dat dit allemaal geen probleem moest zijn. In Tambo aangekomen kon ik laten zien wat puur Peru in de bergen werkelijk betekent. Aangestaard worden door de plaatselijke bevolking; niet normaal kunnen eten behalve overheerlijke maissoep of halve varkens; overal Quechua-vrouwen in de typische klederdracht, kinderen die hun Engels proberen te testen met ´What´s your name?´ maar niet verder komen; het weeshuis van amiga Jessy vol onschuldige, eenzame bergkinderen. Toen we een voorbijganger vroegen een foto van ons te maken bleek hoe ver Tambo van de Westerse wereld af ligt. Het meisje snapte geen klap van foto´s maken en hield het toestel verkeerd om... Tsja, zo krijgen we alleen foto´s van haar gezicht...
De volgende dag namen we de bus richting jungle. Binnen vier uur rijden verandert de wereld van onschuldige, kale bergdorpjes met huisjes van klei in een groene wereld van oerwoud. De temperatuur is 20 graden hoger, houten huisjes. Groen, groener, groenst: de jungle van cocosnoten, Tarzan en Jane, slangen en andere beesten. We stapten uit in een ienimini dorpje waar de wereld leek stil te staan en waar mijn persoontje direct knock out ging door de bloedverziekende hitte. Dorpje verkennen was zo gebeurd aangezien er niet meer dan tien huizen staan. Ooh oeps foutje...domme toeristen als we zijn: we hadden aan de andere kant van de rivier moeten zijn. Na ja dan maar met een bootje naar de overkant en lekker vis gegeten. Ja vis ja! Ondanks alle waarschuwingen voor voedselvergiftiging in de jungle hebben wij alles gegeten wat los en vast zit zonder poep- of plasproblemen!
Nog meer avontuur de volgende dag. Weer in een bootje: in het oerwoud op zoek naar een stam. Eerst een beetje betrouwbare gids gescoord die ons er wel heen kon brengen. Maar allemachtig wat werd ik gek van die vent!! Vier uur lang heeft hij over mijn mooie witte huidje, moedervlekken, blauwe ogen, blonde haar zitten zeiken... Uiteindelijk wilde hij met me trouwen en bood hij een prijs... En Anniek liep maar braaf achter ons zonder ook maar een idee te hebben wat voor gezeur ik aan mijn hoofd had. Ze zag alleen een steeds meer geïrriteerde Judith. Maar goed, de meneer bracht ons waar we heen wilde. Een bijzonder volkje, ongeveer 250 mensen gekleed in juten zakken, leven van het oerwoud, van de vissen uit de rivier, alle meiden zwanger. Een volkje dat aan het begin van de industrie van cocaine staat. Cocabladeren plukken, platstampen en drogen in de zon, en daarna verkopen in de grote stad deels voor de cocaïne. Voor deze mensen inkomsten zonder enig besef van de gevolgen ervan in de westerse wereld.
´s Middags een andere belevenis. Wederom werd ik gestoord, dit keer van opdringende taxi-chauffeurs, maar ja we hadden er toch één nodig. Op goed geluk een vent uitgekozen die ons naar een mooie waterval moest brengen. Een mooie deal: hij zou ons naar de waterval gidsen, onze grote rugtas bleef achter in zijn auto. Probleem: raam van de auto kon niet dicht. Ok, even snel een zogenaamd betrouwbaar mannetje gezocht die op de auto kon passen en op hoop van zegen de spullen achtergelaten. (Nee mam, wees niet ongerust, pinpas en paspoort zaten gewoon in mn broekzak) Prachtige waterval en wonder boven wonder lagen alle spullen er nog bij terugkomst. Terug naar de grote stad. Wij waren hoofdsponsor van de rit, maar toch met zoveel mensen in de wagen geprakt dat we lekker met onze wang tegen het raam aangeplakt zaten.
Vanochtend de busrit naar huis genomen. Terug van hitte naar normale temperaturen. Terug van oerwoud naar bergen. We hadden perfecte plekken voorin. Volop genieten van het uitzicht, behalve dat wij onze plaspauzes anders georganiseerd hadden dan de chauffeur. En nu op naar het laatste mooie avontuur, morgen naar Cuzco! Over twee en halve week ben ik weer in mijn Hollandse thuis en kan ik jullie in levende lijve spreken. Dus tot snel!
Terug in Ayacucho een dagje bijkomen en na het vieren van mijn verjaardag (Bedankt voor alle leuke reacties, kaarten en/of mails!!) richting Tambo. De reis kostte wat zweetdruppels aangezien er halverwege de tocht ineens een gat in de bodem van het busje zat...een oververhitte motor...bodem weggesmolten... ´Ach dan gieten we er toch gewoon twee flesjes water overheen en is alles weer opgelost´, dacht de knuppel van een chauffeur... Gelukkig maakte geen enkele Peruaan zich druk...dus besloten Anniek en ik dat dit allemaal geen probleem moest zijn. In Tambo aangekomen kon ik laten zien wat puur Peru in de bergen werkelijk betekent. Aangestaard worden door de plaatselijke bevolking; niet normaal kunnen eten behalve overheerlijke maissoep of halve varkens; overal Quechua-vrouwen in de typische klederdracht, kinderen die hun Engels proberen te testen met ´What´s your name?´ maar niet verder komen; het weeshuis van amiga Jessy vol onschuldige, eenzame bergkinderen. Toen we een voorbijganger vroegen een foto van ons te maken bleek hoe ver Tambo van de Westerse wereld af ligt. Het meisje snapte geen klap van foto´s maken en hield het toestel verkeerd om... Tsja, zo krijgen we alleen foto´s van haar gezicht...
De volgende dag namen we de bus richting jungle. Binnen vier uur rijden verandert de wereld van onschuldige, kale bergdorpjes met huisjes van klei in een groene wereld van oerwoud. De temperatuur is 20 graden hoger, houten huisjes. Groen, groener, groenst: de jungle van cocosnoten, Tarzan en Jane, slangen en andere beesten. We stapten uit in een ienimini dorpje waar de wereld leek stil te staan en waar mijn persoontje direct knock out ging door de bloedverziekende hitte. Dorpje verkennen was zo gebeurd aangezien er niet meer dan tien huizen staan. Ooh oeps foutje...domme toeristen als we zijn: we hadden aan de andere kant van de rivier moeten zijn. Na ja dan maar met een bootje naar de overkant en lekker vis gegeten. Ja vis ja! Ondanks alle waarschuwingen voor voedselvergiftiging in de jungle hebben wij alles gegeten wat los en vast zit zonder poep- of plasproblemen!
Nog meer avontuur de volgende dag. Weer in een bootje: in het oerwoud op zoek naar een stam. Eerst een beetje betrouwbare gids gescoord die ons er wel heen kon brengen. Maar allemachtig wat werd ik gek van die vent!! Vier uur lang heeft hij over mijn mooie witte huidje, moedervlekken, blauwe ogen, blonde haar zitten zeiken... Uiteindelijk wilde hij met me trouwen en bood hij een prijs... En Anniek liep maar braaf achter ons zonder ook maar een idee te hebben wat voor gezeur ik aan mijn hoofd had. Ze zag alleen een steeds meer geïrriteerde Judith. Maar goed, de meneer bracht ons waar we heen wilde. Een bijzonder volkje, ongeveer 250 mensen gekleed in juten zakken, leven van het oerwoud, van de vissen uit de rivier, alle meiden zwanger. Een volkje dat aan het begin van de industrie van cocaine staat. Cocabladeren plukken, platstampen en drogen in de zon, en daarna verkopen in de grote stad deels voor de cocaïne. Voor deze mensen inkomsten zonder enig besef van de gevolgen ervan in de westerse wereld.
´s Middags een andere belevenis. Wederom werd ik gestoord, dit keer van opdringende taxi-chauffeurs, maar ja we hadden er toch één nodig. Op goed geluk een vent uitgekozen die ons naar een mooie waterval moest brengen. Een mooie deal: hij zou ons naar de waterval gidsen, onze grote rugtas bleef achter in zijn auto. Probleem: raam van de auto kon niet dicht. Ok, even snel een zogenaamd betrouwbaar mannetje gezocht die op de auto kon passen en op hoop van zegen de spullen achtergelaten. (Nee mam, wees niet ongerust, pinpas en paspoort zaten gewoon in mn broekzak) Prachtige waterval en wonder boven wonder lagen alle spullen er nog bij terugkomst. Terug naar de grote stad. Wij waren hoofdsponsor van de rit, maar toch met zoveel mensen in de wagen geprakt dat we lekker met onze wang tegen het raam aangeplakt zaten.
Vanochtend de busrit naar huis genomen. Terug van hitte naar normale temperaturen. Terug van oerwoud naar bergen. We hadden perfecte plekken voorin. Volop genieten van het uitzicht, behalve dat wij onze plaspauzes anders georganiseerd hadden dan de chauffeur. En nu op naar het laatste mooie avontuur, morgen naar Cuzco! Over twee en halve week ben ik weer in mijn Hollandse thuis en kan ik jullie in levende lijve spreken. Dus tot snel!
-
09 Januari 2007 - 06:33
Mama:
O,O, wat een beleving, wat een avontuur. Hier kan niet ene avonturen-reis van Djoser of ? tegenop. Wat is dat mooi (maar ook inspannend) geweest om mee te maken. En van alles wat, ook zo helemaal tussen de bevolking en verschillende soorten temperatuur. Nou die meiden weten ook niet wat ze meemaken, jij bent er van lieverlee aan gewend maar Anniek en Margreet zitten nog in het acclimatiseringsproces!
Ik ben blij dat we dit allemaal zo van je kunnen lezen, dat kan je later nooit meer stuk voor stuk vertellen. De foto's geven ook een mooi beeld van je verhaal.
Groetjes aan Anniek en Margreet! x Mama -
09 Januari 2007 - 08:33
Twilly:
Wat heerlijk allemaal om zulke dingen te beleven.Genieten met je vriendinnen ook weer kostbare weken hé. groetjes voor alledrie en veel plezier verder -
09 Januari 2007 - 13:05
Astrid:
Leuk mussie Juut! Enne, dat stukkie klimmen is in ieder geval goed geweest voor de conditie en de strakke billen!! Hihi. wel heel bijzonder om op zo'n hoogte te staan en een paar dagen later het weer te heet hebben in de jungle. Lieve groeten van Tarzan en Jane uit 's-Gravenzande -
09 Januari 2007 - 16:44
Kim:
Gaaf Juud! En wat is het daar mooi! Geniet er nog van he... xxx Kim -
09 Januari 2007 - 18:35
Bianca:
Geweldige belevenissen weer Juud en geweldig dat je ze kan delen met de meiden. Geniet er nog van de komende 2 1/2 week, veel liefs vanuit de Kortenaer :) -
09 Januari 2007 - 19:16
Loes:
Leuk verhaal en mooie foto's! Geniet ervan! Nog maar ruim 2 weken en dan zit je weer op de bonnenlaan... Zo raar.. x -
09 Januari 2007 - 19:52
Margôt:
Nou Juud aan belangstelling ontbreekt het niet. Sla ze maar van je af, Hollanders zijn veeeeel leuker. Genieten maar en we lezen wel weer.
groetjes margôt -
09 Januari 2007 - 23:03
Karin:
Juud!Wat een contrast, de hoge pieken van de Andes en de hitte van de selva. Peru heeft alles!
Wat leuk dat je bij dat junglevolk bent geweest.
Zijn nu in Lima, decadent aan het doen, wereld van verschil met Ayacucho.., maar ik kom helemaal bij. Het afscheid was goed, geen tranen meer, geen drama. Morgen op naar Buenos Aires.
Meisie, veel plezier in Cuzco!
Dikke beso -
11 Januari 2007 - 09:51
Marleen :
Ha meidens,
Heel veel plezier!! Geniet ervan!! Maar af en toe ook eff uitrusten hoor.......
Groetjes Marleen -
14 Januari 2007 - 10:50
Suzan:
He juutje wat een mooie plaatjes zeg,denk dat jij wel een foto op kan sturen naar het AD foto wedstrijd. Donderdag je echte afscheid succes
kusssssss -
15 Januari 2007 - 15:32
Fredy:
Wanneer kom je weer? We missen je hier!
-
15 Januari 2007 - 18:23
Een Hollander!:
Nog even geduld! Over 3 daagjes komt ze nog even in Ayacucho. En wij moeten nog 10 daagjes geduld hebben, voordat we Juutje in onze armen kunnen sluiten...en dan hebben we een JAAR geduld gehad.....dus..... -
15 Januari 2007 - 18:24
Dezelfde Hollander!:
Want wij missen Juutje ook! -
15 Januari 2007 - 22:26
Veel Hollanders:
Voor die Fredy hier boven:
HEEL VEEL HOLLANDERS hebben die Juudje HEEL LANG gemist, dus ...... nu eerst weer een jaartje bij ons...... -
16 Januari 2007 - 03:09
Fredy:
Een jaartje? Wat een egoisten zijn die Hollanders toch.... Juutje komt gewoon over enkele maanden hier weer terug. Toch Juut? Of heb je het nog niet durven vertellen? -
16 Januari 2007 - 06:20
Diezelfde Hollander:
Wie is er nu egoistisch?
Laten we blij zijn dat we een Juutje in onze kennissenkring hebben en voorlopig zijn we blij dat ze deze kant op komt! -
16 Januari 2007 - 09:44
Barx2:
Heb niet eerder de tijd genomen om te schrijven Juud, weer mooi verhaal.. heel bijzonder!
Succes met laatste dagen en nu ECHTE afscheid van het voor jou zo dierbare land.. zucht..., ik denk veel aan je hoor!
Tot gauw en veel liefs uit NZ ! Bar XX -
16 Januari 2007 - 18:00
Een Andere Hollander:
Het wordt weer tijd dat Juud weer naar huis komt, toch grote zus?? -
16 Januari 2007 - 20:58
Es:
Wauw juud! Hebben jullie weer leuk geregeld! nog 9 uur en 20 min....ik MOET even schreeuwen, ook hier..WHAAAAAAAAAAAAA! geniet van je laatste daagjes he, in het speciaal in Aya. De kids, Ka en Alanya een DIKKE KUS van mij doen he!!! Smaaack -> en die is voor jou :) -
16 Januari 2007 - 22:46
Leen:
Juutje, wat ben je toch rete populair. Zal ik het dan maar verklappen wat jou plannen worden. Strakkies kom je thuis, dan ga je heerlijk ballen in de tomatensoep gooien. En dan gaat er voor jouw een reisje beginnen.......... waar je trippie naar Peru bij in het niet valt. Je gaat samen met mij naar een ongekend onderontwikkeld gebied. Ze smachten daar naar proffessora Juut. Misschien krijgen we nog meer vrinden mee, want hoe meer zielen, hoe meer we kunnen redden daar in dat oord. Vooral de middenstand (lees kroeg) moet daar erg ondersteund worden.
Ja, ja, jullie lezen het goed wij gaan 5 dagen naar mallorca (7 als ik die Tunder zo gek kan krijgen)
Die mensen daar zijn nog zo van slag van dat witte dingetje wat daar vorig jaar rond hupste. We moeten wel nazorg gaan verlenen.
Dus mensen dit zijn Juut d'r plannen (Juut jij weet ze nu gelijk ook) Komt helemaal goed.
Geniet nog ff van je trippie wijffie kuzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Leen -
17 Januari 2007 - 15:37
Karin:
Juudje! Alles goed in souvenirsparadijs?! Morgen weer in Ayacucho? Beloof je dat je nog even MAXIMAAL gaat genieten van het mooiste dorp in de Andes met de kleurrijkste inwoners, de liefste kinderen, de beste vrienden en collega´s en lekkerste jugos? Ik zit nu in Uruguay, bevind me nog een trapje hoger op de ladder van luxe...mis jullie en de eenvoud Ayacucho.
Maar de omgeving is prachtig, veel groen, uitgestrekte stranden en hoge golven. Genieten.
Veel plezier bij Karin en
sterkte met afscheid nemen, ik denk aan je.
Liefs -
17 Januari 2007 - 15:57
Mama:
Judith, je hebt zóveel goedbedoelde wensen gehad voor je komende afscheid...ik hoop dat het allemaal lukt en Papa en ik leven hiervandaan met je mee, en probeer toch nog te genieten van de laatste indrukken van Ayacucho, het mooiste stadje in de Andes.
Een heel stevige meelevende X van Mama -
18 Januari 2007 - 15:07
Mama:
Windkracht 9 met uitlopers naar 10/11 is het hier in Nederland, dus geniet nog even van het Peru-weer. Ik was op weg naar Opa in Dordrecht, maar in Maassluis ben ik omgekeerd, het was echt te gek en een beetje eng.
Bij de kippeboer natuurlijk wel over jou gehad en half/half beloofd dat je de eerste week wel langs komt, maar dat was je waarschijnlijk al van plan???!!!
Geniet nog van je dagen in Ayacucho! -
19 Januari 2007 - 09:03
Bouke:
Nog een weekie!! -
19 Januari 2007 - 12:04
Fredy:
Ben je er al???? -
19 Januari 2007 - 13:36
Fredy:
Ha Judith, als je dit eerst leest voor ik je zie: wil je je evaluatie van de houtopleiding naar Roeland sturen? thanks!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
