Één envelopje over...
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
31 December 2006 | Peru, Ayacucho
Het werk is klaar. Mijn tijd bij Los Cachorros zit erop. Afgelopen dinsdag de allerlaatste dienst met de kinderen: voor de laatste keer een spelletje spelen, voor de laatste keer de kinderen onder de douch zetten, voor de laatste keer discussies over corveetaken, voor de laatste keer theezetten, voor de laatste keer het spul naar bed brengen. Na afloop werd ik naar de kamer van klusjuf gelokt waar de Hollandse amigas voor een verrassing hadden gezorgd: sterretjes en muziek, ontzettend lief! Tranen...
Woensdag het allerlaatste officiële gesprek met Alanya over Los Cachorros, over mijn rol in het geheel, over ons-amiga-zijn. Een mooi gesprek... Tranen... En toen moest ergens ons afscheidsfeest komen wat zogenaamd geheim moest blijven. Na vele speculaties over datum, tijd en invulling van het programma was het vrijdag zover... Ons afscheid met de kinderen (ook dat van amigas Esther en Karin), het afscheid van Los Cachorros. Om vier uur ´s middags werden we de puberdiscotheek in gestuurd. Alle collega´s, veel van onze jongens stonden daar...voor ons. Een paar uur flink zweten op Peruaanse musica. De jongens gingen helemaal uit hun dak, en wij ook. Daarna kip met patat gegeten. Ja...ik genoot...maar was in gedachten ook heel ver weg... Zou ik deze kinderen nu niet meer terugzien? Zou ik mijn Peruaanse collega´s niet meer spreken? Hoe zal het iedereen vergaan? En waar is maatje Victor? Tsja... met dit soort vragen in het achterhoofd soms moeilijk om te blijven glimlachen op zo´n avond....
Na het diner liepen we terug naar Los Cachorros, waar ons een avondprogramma stond te wachten. Carina en Joseph deden een act; Morellia liet zien hoe er in de discotheek gedanst moet worden; Jhon zong een lied, maar was vooral veel van zijn tekst kwijt; Maykol liet met zijn engelenstem horen hoe Ayacuchaanse liedjes horen te klinken. Ook collega´s kwamen in actie. Een traditionele dans in traditionele kleding van Javier en Yessica. Een lied met tekst speciaal gemaakt voor ons drieën. En natuurlijk de nodige toespraken om ons te bedanken. Leuk om te zien hoe zowel kids als collega´s hun waardering lieten blijken. Maf om te bedenken dat dit nu echt het afscheid betekende.
En tsja tranen... In de discotheek liet meisje Morellia al een traan, maar tijdens de optredens werd het afscheid akelig reëel. Iedereen gaat natuurlijk op zijn eigen manier met emoties om, maar wat moest ik zeggen toen ik onze Eber stuk zag gaan. Wat kon ik doen bij het zien van het verdrietige gezicht van Maykol. Hoe moest ik reageren toen collega´s emotioneel waren. Ik wist het niet... tranen...
Als in een roes luisterde en keek ik naar het gebeuren en probeerde te genieten. Alle kinderen, alle collega´s waren stuk voor stuk belangrijk voor mij op deze prachtige maar o zo moeilijke avond. Maar twee jonge mannetjes hebben mij in het bijzonder geraakt.
Carlos... Een jongen van zestien jaar. De enige jongen die dit jaar alle nachten in huize Los Cachorros verbleef. Een zeer gesloten jongen. Waar de meeste jongens na een dag al enthousiast op je rug klimmen, tegen je aan hangen, je willen zoenen of op schoot willen zitten, is Carlos heel afstandelijk. Pas na een maand of drie accepteerde hij van mij de Peruaanse zoen met enige tegenzin. Pas toen leek ik zijn aandacht en respect beetje bij beetje te verdienen. Sindsdien heb ik het idee dat onze relatie goed zit. Hij blijft afstandelijk, hij blijft minder contact zoeken. Maar Carlos doet nu eenmaal graag de dingen op zichzelf en ik begrijp dat wel.
Carlos... op mijn afscheid... Natuurlijk heb ik hem in de disco nauwelijks gezien. Hallo, hij is zestien en vond het niet bepaald stoer dat al zijn profesoras ineens op de dansvloer stonden. Maar eenmaal thuis toen de optredens begonnen kwam hij naast me zitten... en gebeurde wat Carlos niet vaak doet... Hij sloeg een arm om me heen en liet die daar lange tijd liggen... Ik liet op me inwerken wat deze jongen met dit kleine gebaar liet blijken... Ik keek naar de optredens en probeerde het droog te houden... En voelde plots ook nog een koppie tegen mij aanliggen. De stoere Carlos legde voor even zijn mooie hoofd tegen mij aan... Voor een moment wilde ik nooit meer weg...
Alle kinderen hadden hun optreden die avond, maar Carlos niet. Hij houdt niet van die aandacht, blijft liever op een afstandje kijken. Maar toch koos ook hij zijn moment. Er kwamen drie cadeaus tevoorschijn en ik hoorde Carlos vragen welk cadeau voor profesora Judith was. Carlos nam het woord en ik had de eer om van hem het cadeau van Los Cachorros te ontvangen...
En Victor... de 13-jarige jongen waarmee ik eens een uitje naar de rivier heb gemaakt.... de jongen die een half jaar geleden is geopereerd aan zijn been en ik zat aan zijn bed.... de jongen die niet lezen en schrijven kan en ik deed met hem de beginoefeningen... de jongen die stiekem bij mij een streepje voor heeft... de jongen waarmee ik naar een stadje op vier uur rijden ben gereden en die het niet erg vond om de hele reis in de bus te moeten staan in het gangpad.... de jongen die behoorlijk irritant kan zijn maar altijd lacht... de jongen die op kerstavond schouderschokkend op bed lag te huilen omdat hij zo graag naar zijn moeder wilde...
Victor... op mijn afscheid...afwezig... Twee weken lang was hij in huis. Vroeg mij meerdere keren waarom ik nu weg moest, zei me dat hij zou blijven tot mijn afscheid... Victor zocht met kerst zijn familie op... en kwam niet meer terug... Ik heb hem daarna niet meer gezien... Daar stond ik dan op mijn afscheid. Voor alle kinderen had ik een envelop met foto´s van mooie momenten. Ik deelde de enveloppen uit...en uiteindelijk bleef de dikste envelop over. De envelop van Victor vol met prachtige foto´s... Tranen...
Woensdag het allerlaatste officiële gesprek met Alanya over Los Cachorros, over mijn rol in het geheel, over ons-amiga-zijn. Een mooi gesprek... Tranen... En toen moest ergens ons afscheidsfeest komen wat zogenaamd geheim moest blijven. Na vele speculaties over datum, tijd en invulling van het programma was het vrijdag zover... Ons afscheid met de kinderen (ook dat van amigas Esther en Karin), het afscheid van Los Cachorros. Om vier uur ´s middags werden we de puberdiscotheek in gestuurd. Alle collega´s, veel van onze jongens stonden daar...voor ons. Een paar uur flink zweten op Peruaanse musica. De jongens gingen helemaal uit hun dak, en wij ook. Daarna kip met patat gegeten. Ja...ik genoot...maar was in gedachten ook heel ver weg... Zou ik deze kinderen nu niet meer terugzien? Zou ik mijn Peruaanse collega´s niet meer spreken? Hoe zal het iedereen vergaan? En waar is maatje Victor? Tsja... met dit soort vragen in het achterhoofd soms moeilijk om te blijven glimlachen op zo´n avond....
Na het diner liepen we terug naar Los Cachorros, waar ons een avondprogramma stond te wachten. Carina en Joseph deden een act; Morellia liet zien hoe er in de discotheek gedanst moet worden; Jhon zong een lied, maar was vooral veel van zijn tekst kwijt; Maykol liet met zijn engelenstem horen hoe Ayacuchaanse liedjes horen te klinken. Ook collega´s kwamen in actie. Een traditionele dans in traditionele kleding van Javier en Yessica. Een lied met tekst speciaal gemaakt voor ons drieën. En natuurlijk de nodige toespraken om ons te bedanken. Leuk om te zien hoe zowel kids als collega´s hun waardering lieten blijken. Maf om te bedenken dat dit nu echt het afscheid betekende.
En tsja tranen... In de discotheek liet meisje Morellia al een traan, maar tijdens de optredens werd het afscheid akelig reëel. Iedereen gaat natuurlijk op zijn eigen manier met emoties om, maar wat moest ik zeggen toen ik onze Eber stuk zag gaan. Wat kon ik doen bij het zien van het verdrietige gezicht van Maykol. Hoe moest ik reageren toen collega´s emotioneel waren. Ik wist het niet... tranen...
Als in een roes luisterde en keek ik naar het gebeuren en probeerde te genieten. Alle kinderen, alle collega´s waren stuk voor stuk belangrijk voor mij op deze prachtige maar o zo moeilijke avond. Maar twee jonge mannetjes hebben mij in het bijzonder geraakt.
Carlos... Een jongen van zestien jaar. De enige jongen die dit jaar alle nachten in huize Los Cachorros verbleef. Een zeer gesloten jongen. Waar de meeste jongens na een dag al enthousiast op je rug klimmen, tegen je aan hangen, je willen zoenen of op schoot willen zitten, is Carlos heel afstandelijk. Pas na een maand of drie accepteerde hij van mij de Peruaanse zoen met enige tegenzin. Pas toen leek ik zijn aandacht en respect beetje bij beetje te verdienen. Sindsdien heb ik het idee dat onze relatie goed zit. Hij blijft afstandelijk, hij blijft minder contact zoeken. Maar Carlos doet nu eenmaal graag de dingen op zichzelf en ik begrijp dat wel.
Carlos... op mijn afscheid... Natuurlijk heb ik hem in de disco nauwelijks gezien. Hallo, hij is zestien en vond het niet bepaald stoer dat al zijn profesoras ineens op de dansvloer stonden. Maar eenmaal thuis toen de optredens begonnen kwam hij naast me zitten... en gebeurde wat Carlos niet vaak doet... Hij sloeg een arm om me heen en liet die daar lange tijd liggen... Ik liet op me inwerken wat deze jongen met dit kleine gebaar liet blijken... Ik keek naar de optredens en probeerde het droog te houden... En voelde plots ook nog een koppie tegen mij aanliggen. De stoere Carlos legde voor even zijn mooie hoofd tegen mij aan... Voor een moment wilde ik nooit meer weg...
Alle kinderen hadden hun optreden die avond, maar Carlos niet. Hij houdt niet van die aandacht, blijft liever op een afstandje kijken. Maar toch koos ook hij zijn moment. Er kwamen drie cadeaus tevoorschijn en ik hoorde Carlos vragen welk cadeau voor profesora Judith was. Carlos nam het woord en ik had de eer om van hem het cadeau van Los Cachorros te ontvangen...
En Victor... de 13-jarige jongen waarmee ik eens een uitje naar de rivier heb gemaakt.... de jongen die een half jaar geleden is geopereerd aan zijn been en ik zat aan zijn bed.... de jongen die niet lezen en schrijven kan en ik deed met hem de beginoefeningen... de jongen die stiekem bij mij een streepje voor heeft... de jongen waarmee ik naar een stadje op vier uur rijden ben gereden en die het niet erg vond om de hele reis in de bus te moeten staan in het gangpad.... de jongen die behoorlijk irritant kan zijn maar altijd lacht... de jongen die op kerstavond schouderschokkend op bed lag te huilen omdat hij zo graag naar zijn moeder wilde...
Victor... op mijn afscheid...afwezig... Twee weken lang was hij in huis. Vroeg mij meerdere keren waarom ik nu weg moest, zei me dat hij zou blijven tot mijn afscheid... Victor zocht met kerst zijn familie op... en kwam niet meer terug... Ik heb hem daarna niet meer gezien... Daar stond ik dan op mijn afscheid. Voor alle kinderen had ik een envelop met foto´s van mooie momenten. Ik deelde de enveloppen uit...en uiteindelijk bleef de dikste envelop over. De envelop van Victor vol met prachtige foto´s... Tranen...
-
31 December 2006 - 00:50
Papa En Mama:
We komen net thuis en lezen je verhaal; je verwacht dat het moeilijk zal zijn, maar dan hoop je dat dat meevalt...maar niet dus..Ik weet niet hoe ik je kan troosten; niet dus, nu FF niet...misschien dat Victor over 2 weken er toch weer is...en je envelopje toch krijgt en dat je hem in de laatste week nog ziet, maar ook dan blijft het moeilijk.
Het zal altijd moeilijk blijven, ik heb er geen andere woorden voor, het hoort zó te gaan, dat hoort bij zo'n jaar en bij dat werk. Het zou niet goed zijn als het afscheid makkelijk zou zijn. We wensen je sterkte en we zijn blij dat Margreet en Anniek er zijn om je op te vrolijken en af te leiden.
We leven met je mee.
Hele dikke kus van Papa en Mama -
31 December 2006 - 02:08
Ivo:
Hoi Judith,
Leuk je bericht weer te lezen. Zal wennen zijn om in Nederland je draai te vinden. Zal vast lukken! Heb je intussen gewerkt aan je salsa?
Groetjes, Ivo -
31 December 2006 - 11:31
Hannes:
He Juud,
Lastig hoor zo afscheid nemen. Zeker omdat je niet weet hoe het allemaal verder loopt. Maar bedankt goed, dat je het afgelopen jaar voor al die kinderen en ook voor victor wat hebt kunnen betekenen!
Hele dikke knuffel,
Hanneke -
31 December 2006 - 11:36
Jessy:
Lieve Judith,
Het is zover: jouw afscheid. Kan het maar moeilijk geloven hoor.Je hebt het supermooi beschreven. Kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt. Een jaar lang was het jouw thuis en was jij een soort van thuis voor al die kids, je collega's en amigas. Zucht, ik hoop dat je alles een mooi plekje kan geven. Jank maar wat af zou ik zeggen en wie weet wat de toekomst brengt. Ik hoop dat je vriendinnetjes je kunnen oppeppen!Lieverd, je bent en blijft voor mij een superchica. Echt waar! Kan stiekem nie wachten totdat ik je zie en live al je mooie verhalen kan horen onder het genot van een lekkere koek!
Sterkte en alvast een mooi geel uiteinde xxx Jessy -
31 December 2006 - 11:53
Ineke:
Lieve superjudith, vaak heb je ons diep geraakt met je verhalen.Jouw manier van schrijven heeft ons echt diep mee laten leven in dat wat het afgelopen jaar allemaal op jouw pad is gekomen en ons doen beseffen hoe ongelovelijk goed je hebt gedaan en wat dat moet hebben betekend in het leven van de kinderen van Los Cachorros.Ik zal je siteberichten erg missen, dus ook aan deze kant, van een wildvreemde, is er verdriet om je vertrek, kun je nagaan...!Ik wens je echter een geweldig weerzien met al je dierbaren, een superwarme en veilige thuiskomst.We wensen je en je familie daarom ook n fantastisch en heel gelukkig 2007!! -
31 December 2006 - 12:08
Fredy:
Dit is erg ontroerend. Die arm van Carlos om je heen: prachtig. Vanmiddag en vanavond nog een laatste afscheid. Nu waarschijnlijk niet met tranen, maar meer met lachen en veeeeeel drank. Ik hoop dat je nog terug gaat komen, al was het maar om Victor nog een keer een dikke knuffel te geven. Kus! -
31 December 2006 - 13:24
Mama:
't Is nu zondagochtend, net terug van de Uithof.
Ik heb je site nog eens gelezen en ik krijg er telkens ook een dikke strot van, om het maar eens oerhollands te zeggen. Die foto's zeggen ook zoveel: ik vind het een ontroerend gezicht al die kids en collega's en Hugo met zijn gitaar.
We leven met je mee en voor vanavond alvast: Gelukkig Nieuwjaar -
31 December 2006 - 14:11
Astrid:
Jeeeeemig!!! Pfff hé! Nou, je weet dat er hier een hoop mensen met je meeleven! Ik zet vanavond de comp. aan (rond 0:00 Nederlandse tijd) Kunnen we misschien life Gelukkig Nieuwjaar roepen.. Kus -
31 December 2006 - 18:02
Klusjuf:
Hoi lieve Juud,
Vanaf nu gaan wij niet meer janken, want wij hebben nog heel lang. Wij gaan ook niet meer zeiken want wij hebben nog heeeel lang. Wij gaan ook niet meer zeggen dat wij van elkaar houden want wij hebben nog heeeeeeeel lang. Ja, nu moet ik weer janken!!
Kus van Karin. -
31 December 2006 - 21:43
Mama:
We zitten met Oudjaarsnacht bij Oom Ted en Tante Henny.
Gezellige jaarwisseling en x Mama -
01 Januari 2007 - 02:57
Leen:
ZALIG 2007 JUUTJE!!!!!!!!!!!!!!!!!!
EN IK GA JE SNEL ZIEN!!!!!!!!!!!!!!!
KUZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ LEEN -
01 Januari 2007 - 10:17
Gerby:
Ik ben trots op je Juut, ook al heb je het logisch ff moeilijk!
Tot gauw.
X Gerby -
01 Januari 2007 - 12:55
Bianca, Hans En Rens:
Juud ook vanuit de Kortenaer een geweldig 2007 gewenst! Het zit erop een jaar hard werken, zorgen en vooral doen waar jij goed in bent. Je hebt een geweldig jaar achter de rug en zo ook de kinderen en collega's daar, om jou als amiga of professora (ben niet zo goed in Spaans) te mogen hebben leren kennen.
Wij zijn net terug uit Oostenrijk, een geweldige wintersprot gehad, helaas morgen weer aan de slag... Juud we zien je gauw weer en geniet met je vriendinnetjes.
Liefs Hans, Bianca en Rens
PS alvast een hele fijne verjaardag gewenst... -
01 Januari 2007 - 15:22
Daph:
lieve juud,
ook hier tranen, om jouw afscheid... Sterkte met alles, ik hoop je gauw te zien,
liefs. -
01 Januari 2007 - 15:44
Deborah:
Ik geniet keer op keer weer van je verhalen.. wat gaat t toch hard, ik zat je verhaal te lezen, en kreeg helemaal kippenvel.. denk aan je!!
xx -
01 Januari 2007 - 15:46
Deborah:
Natuurlijk ook een happy new year!!
x mel en deep -
01 Januari 2007 - 16:43
Karin:
Lieverd, wat fijn dat je jouw mannetje hebt gezien gisteravond! Het was mooi dat ze er allemaal waren gisteravond, onze jongens en de schat van Morelia. Het zit er nu echt op.., ons afscheid, dat van de kinderen en the-day-after in de bus met Marcelina. Gekke, mooie en emotionele laatste dagen. Tranen en lachen. Momenten die ik voor altijd zal koesteren.
Bedankt voor de mooie tijd, Juud, ik ga je missen!
Alle liefs -
01 Januari 2007 - 18:07
Suzan:
He Juutje ook namens de grootjes en super 2007,hij zal anders gaan verlopen als het onvergetelijke 2006
prettige vakantie met de meiden
kuzzzzzzzzzz -
01 Januari 2007 - 21:46
Mama:
Fijn dat je even hebt gebeld.
x Mama -
01 Januari 2007 - 22:28
Judithinperu Zelf:
Voor de trouwe volgers. Gisteren hadden we op oudjaarsdag ons afscheidsfeestje voor de alle Ayacuchaanse amigos. Ook de kinderen kwamen even een uurtje langs, waaronder Victor! En vandaag heeft hij me ook nog eens geholpen met het uitruimen en schoonmaken van mijn kamer! Dus gelukkig ook een mooi afscheid met hem! -
02 Januari 2007 - 07:24
Mama:
Fijn dat Victor toch bij je is langs geweest, dan kan je vandaag met een gerust hart aan je trip in de bergen gaan beginnen.
En is je kamer nu ontruimd? Rot werkje hé?
Doe de groeten aan Anniek en Margreet en veel plezier in de Andes!
Ik ga morgenavond bij de ouders van Anniek ons vakantieboek van Peru laten zien. Dag x Mama
En voor iedereen die deze site leest: Een fijn 2007 -
02 Januari 2007 - 18:32
Fredy:
En dan ook nog bijna jarig! Heeft Victor je zelfs geholpen met de kamer opruimen? Wow, ik ben zeer onder de indruk. Vandaag met Chino (weegschaal) naar het ziekenhuis om zijn broer op te zoeken. Vertel ik wel als je weer in Ayacucho bent na hopelijk 3 geweldige trek-dagen met Jan. Ciao!
-
02 Januari 2007 - 19:36
Marjolein:
Hoi juutje. Jemig wat kun jij mooi schrijven zeg, zit ik hier met natte ogen... Zoals iedereen al zo vaak heeft gezegd: Ik vind ook wat je doet en wat je gedaan hebt super! Nu is het afscheid zwaar, maar je zal mooie herinneringen hebben en je hebt echt iets betekend voor die kinderen! Ook al ga je nu weg, door jou hebben ze meer vertrouwen in de wereld gekregen... Juutje succes! -
03 Januari 2007 - 04:20
Brenda:
Nou juud..dit was wederom een ontroerend verhaal!!
Gelukkig heb je Victor toch nog gezien en een mooi afscheid met hem gehad!
Geniet van de laatste dingen!!
Liefs Brenda -
03 Januari 2007 - 13:11
Twilly:
Hoi lieverd. Wat een mooi verhaal om te lezen, je hebt een mooi afscheid gehad en eje kamer opruimen met je beste maatje is natuurlijk wel heel speciaal!! gelukkig maar dat Viktor nog geweest is. Maak er nog een paar fijne weken van enne morgen JARIG. Feestje onderweg met je vriendinnen dat zal heel speciaal zijn, maar ook voor je ouders een heel andere dag. VAN HARTE GEFELICITEERD JUDITH!!! Wij zullen hier proostten op jouw gezondheid en geluk, Liefs van allemaal want we hebben net met z'n allen broodje croquet zitten eten. twilly -
03 Januari 2007 - 15:27
Liesbeth:
He juud, nog effies meid en dan weer in dit koude holland. Wat een verhaal weer, echt wel even slikken. Overigens wel een super goed 2007 voor jou en al je kindertjes. Tot snel. Dike kus -
03 Januari 2007 - 15:28
Liesbeth:
O ja, en alvast gefeliciteerd van ons alle vier. X -
03 Januari 2007 - 22:45
Mama:
Het is bijna middernacht, dus in hollandse tijd ben je bijna jarig:
GEFELICITEERD, de appeltaart en boerenkoolstamp+wordt hou je te goed.
Vanavond ben ik bij de ouders van Anniek geweest en de foto's van Peru laten zien, dus zij weten nu ook het sfeertje waarin jullie nu verblijven....
Maak er een mooie dag van!
Liefs van Papa en Mama -
04 Januari 2007 - 04:21
Leen:
Er zijn er 2 jarig hoera, hoera..............................
Oma en Juut, van harte gefeliciteerd!!!!!!!!!!!!!! -
04 Januari 2007 - 04:27
Brenda:
Van harte gefeliciteerd juud!!!...als afsluiter van een heel mooi jaar ook nog je verjaardag daar vieren...Hoop dat je een gezellige dag hebt.
Liefs Brenda -
04 Januari 2007 - 06:52
Bianca, Hans En Rens:
Juud van harte gefeliciteerd met je verjaardag en nog hele vele jaren...
Liefs van ons drie -
04 Januari 2007 - 09:13
Fam. Van Spronsen:
Juud, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! -
04 Januari 2007 - 10:56
Naomi En Anouk:
Lieve tante Judith! Gefeliciteerd met je verjaardag! Dikke kus en knuffel van je nichtjes -
04 Januari 2007 - 10:58
Astrid:
lieve Juut!
Van Harte en welkom bij de klub! (van 26 jarigen..) kusje As. En ook een hele dikke kus van Toine -
04 Januari 2007 - 11:43
Vreugd SR:
He Juud,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Maakt er maar wat moois van daar in Peru!
Overigens als je straks terugbent in Nederland, kan je zo schrijfster worden.
groeten,
Vreugd SR -
04 Januari 2007 - 15:12
Bouke:
Ha Juut, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ga je wel voelen he een jaartje ouder! We nemen wel een extra borrel als je weer op hollandse bodem bent. Geniet ervan. Dikke kus Bouk -
04 Januari 2007 - 16:17
Gerby:
Lieve Juud met een t,
van harte met je verjaardag.
X Gerby -
04 Januari 2007 - 16:56
Pia:
Hallo Judith, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!Geniet van je laatste weken in Peru.Groeten,ook aan Anniek en Margreet.
B+P en Anton xxx -
04 Januari 2007 - 17:59
Loes:
Juud, van harte he grote zus!! Is even wat anders als een feestje op de Bonnenlaan! 3 weken en dan is toch echt zo ver.... Zo raar... Geniet van je meiden!
X je zusje -
04 Januari 2007 - 18:46
Jessy:
Gij zijt jarig in Peru!
Gefeliciteerd! Heb je al een lekkere taart op. Hoop dat ie niet naar benzine smaakt en anders gewoon even het neusje dichtknijpen. Taart is taart, toch? Geniet van je dag en je houdt mijn verjaardagslied tegoed!
Dikke besos, Jessy
-
04 Januari 2007 - 19:48
Anneleen:
Dag lieve Juut!
Gelukkige verjaardag!!!
Jammer dat ik ni op je feesje was maar wij zien elkaar zeker nog hier in Ayacucho!
Dikke verjaardagszoenen en geniet van je reisje!!
besito, Anneleen
-
05 Januari 2007 - 22:51
Barx2:
JUUD!!!
Je was gister jarig!!!!
Echt errug, maarruh ik had echt geen computer bij de hand..! (wel veel aan je gedacht hoor!!!)
SMAK SMAK Van harte en deze verjaardg zal je niet gauw vergeten, lief zusje van me..
Ik heb het kippevel van bovenstaand verhaal nog op mijn arm..
Geniet nu van welverdiende vakantie!!
Kus van ons uit mooi Nieuw Zeeland!
-
06 Januari 2007 - 04:16
Fredy:
Hey meissie. Alles goed op reis? Hopelijk genieten jullie ontzettend. Vandaag had ik zelf een ROTDAG, dus ik was blij te horen dat Karin bij je vriendin op bezoek ging. Ze had gezegd dat ze misschien morgen hierheen komt. Ik ga haar gewoon morgenvroeg uit haar bed sleuren. Het is hier (bij die Limburgse - en geen Belgische, rare zus van Judith!) toch altijd gezellig en ik heb natuurlijk 5000 films in de kast staan. Hoop dat ze komt! Tot gauw voor een aller- aller- allerlaatste afscheid. Tenminste voor de komende 3 maanden, want daarna kom je gewoon terug. Hoe heerlijk je vrienden en familie het ook vinden dat je terug bent... ik weet hoe verslavend Ayacucho is. Heb net een supergezellige avond bij Roeland en Mathieu gehad, dus als mijn zinnen niet helemaal kloppen (dan ligt het niet aan mijn Limburgs). EN OOK NIET AAN MIJN BELGISCH, RARE ZUS VAN JUDITH!!!!!
Zie je gauw! Ciao! -
08 Januari 2007 - 11:31
Margot:
Nou Judith
Als ik alles zo lees hou ik het ook niet droog. Fijn dat je op een goede tijd kan terugkijken maar afscheid nemen is nu eenmaal moeilijk. Maar wie weet. Ik hoop dat je toch je laatste envelopje zelf nog kan overhandigen dan dan is je werk voor jezelf echt klaar. Ga nu maar met de meiden even lekker genieten, want hier is het ook niet alles. Wind en regen ipv. vorst en sneeuw en een lekker zonnetje. Tot ziens maar weer.
groetjes Margôt
-
11 Januari 2007 - 09:42
Marleen :
tja afscheid nemen is nooit leuk, maar het weer zien hoort er ook bij dus.................................. nog een paar weekjes en dan!!! Holland!!!
Groetjes Marleen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
