FF checken

Nog een week Ayacucho-leven. De emotionele afscheidssessies zijn begonnen... Misschien heeft u de indruk dat dat leven alleen uit straatschoffies bestaat, maar nee dat is niet zo. Naast het werk hebben we ook een social life (toch amigas?¿). Er staat namelijk ook wel eens een vrije dag in het rooster. Ik heb het geluk een kamer dichtbij huize Los Cachorros te hebben. Maar dit betekent dat ik ook op vrije dagen de jongens om zes uur ´s ochtends hoor bleren. Om toch m´n schoonheidsslaapje af te kunnen maken, stop ik van die charmante, gele oordopjes in mn oren en lukt het me om tot een uur of acht te blijven liggen. Dan sta ik op en neem ik wel of geen douch. De douch is niet warm. De kraan helemaal open betekent ijskoud water. De kraan op pisstraal betekent lauw water, maar ja dan zit ik weer met het probleem dat ik mn haar niet uitgespoeld krijg. Dus dan toch maar weer de kraan voor een paar seconden voluit open om alles af te spoelen. Ok, probleem van de douch opgelost.

Even mail checken.

Mijn ontbijt. Ik heb geen eigen keuken en loop bij het opvanghuis binnen. De kinderen eten chaplas, broodjes lucht waar ze boter of jam opdoen. Behalve boter, jam, smeerworst en kaas is er weinig beleg. De chaplas kwamen m´n oren uit en daarom ben ik overgestapt op yoghurt met cornflakes. Dan is het tijd voor de was. Een handwas wel te verstaan, wasmachines heb ik hier nog niet gezien. Eén van de moeders van de jongens doet mijn was, maar ik wil haar niet lastig vallen (of shockeren...) met mijn vieze onderbroeken en daarom doe ik dat netjes zelf boven op het dak van Los Cachorros in een grote wasbak. Maar dit gaat me slecht af: het ondergoed dat ooit wit was ziet nu erg troebel.

Even mail checken.

Tijd voor de dagactiviteit. Op vrije dagen kan ik natuurlijk van alles doen. Thee drinken bij m´n Hollandse amigitas. Winkelen in de stad. Een uur op straat hangen bij de weegschaal-kinderen. Spaans les. Een spontaan uitje buiten de stad met één van de jongens. Alle afstanden overbrug ik met de motortaxi. Waar ik in Holland lekker het fietsie zou pakken, moet hier de benenwagen gebruikt worden. Maar ik vind de benenwagen veel te veel te tijd in beslag nemen en neem daarom altijd een motortaxi. Anderen noemen het lui. Tussen de middag eten de kinderen hun eerste warme maaltijd. Twee keer per dag rijst werd me te veel. Er is één bakker in de stad die bruin multigranen brood verkoopt (goddank) waar de Holandesas vaste klant zijn.

Even mail checken.

Natuurlijk is het nodig dat er boodschappen gedaan worden. In het centrum zijn twee supermarkten waar vooral veel koekjes, frisdrank, snoep en koekjes te vinden zijn. Helaas geen rekken met knorr-kruidenzakjes. Voor groenten, fruit en vlees moeten we naar de markt. Heerlijk hoe de ´frisse´ waren daar liggen te broeien in buitentemperatuur, lees 25 graden. Aangezien mijn lichaam na een week of zes Ayacucho dubbele weerstand had opgebouwd, kan ik mijn maag gewoon alles hebben. Ik ben meestal erg moe van het zitten in de motortaxi dat ik op de markt gewoon even moet uitrusten. Tijd voor een verse vruchtensap. Op de Ayacuchaanse markten zijn rijen sappenbarren te vinden, waar je je eigen sap kan samenstellen. Appel met banaan, kiwi met wortel, mijn favouriet sinaasappel met ananas. En je krijgt er gratig een paar minuten geblabla met de verkoopster bij.

Even mail checken.

De andere vrijwilligsters wonen bij elkaar en hebben een keuken tot hun beschikking. Een keuken zonder koelkast, maar mét campinggasstelletje met twee pitjes. Daarbij genieten we van de aanwezigheid van huisdier Frits, de gezellige rat die het nodig vindt om overal zijn drolletjes achter te laten. In de keuken proberen we af en toe wat lekkers te kokkerellen, maar zonder de kruidenzakjes van de AH ben ik geen held (en ja mét zakjes kan ik zelfs gerechten verpesten). Ik kom niet verder dan pasta met een rode saus. Maar helaas, de laatste tijd komt het er zelden meer van. Uiteten of wat halen is spotgoedkoop en veel te makkelijk. U begrijpt, ik kom structureel vitaminen te kort.

Even mail checken.

Na het eten zitten we negen van de tien keer bij klusjuf op het bed, luisteren radio (tv, wat is dat?). Nee ik ga niet uitleggen dat we een breiclubje hebben, want dat bevestigt alleen maar het achterhaalde geiten-wollen-sokken-idee dat bestaat over ontwikkelingswerk. Als er meer mensen vrij zijn en we energie over hebben (wat in de eerste maanden veel meer voorkwam dan de laatste maanden) gaan we naar de stamkroeg Magia Negra, onder intimi Viagra Negra. We weten inmiddels redelijk de weg en mochten zelfs een keer ons eigen stokbrood kruidenboter (lees: pizzabodem met knoflook) klaarmaken. Een eventueel vervolg is de discotheek Maxxoh, waar alle ienimini Peruaantjes netjes in paartjes salsa-dansen. Het valt echt niet op dat er een paar lange, lompe, gekke gringa´s over de dansvloer springen. Toppunt van de avond/nacht is een momentje Europese bonkmuziek. Gringa´s blij, maar dansvloer leeg. Daarom duurt het nooit langer dan vijf minuten. Tijd om naar huis te gaan. Het wil wel eens gebeuren dat ik tegen een telefooncel aanloop. Dan is de kans groot dat ik Nederland even bel om het thuisfront te vertellen hoe goed het met me gaat. Maar ja... Nederland slaapt vanwege het tijdverschil van zes uur. Toch kan mn moeder het altijd erg waarderen, als ze zo midden in de nacht even mijn stem hoort:). Natuurlijk stap ik weer in de eerste de beste taxi die ik tegenkom en val thuis als een blok in slaap.

Ja...slik...het leven in Ayacucho was mooi!