Les amo
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
17 December 2006 | Peru, Ayacucho
Kent u van die zoetsappige kerstkaarten met van die mierzoete boodschappen? Kent u van die mierzoete tv-programma´s waar iedereen gelukkig lijkt met Kerst? U kent het wel, die momenten met Kerst dat de wereld zogenaamd zo mooi moet zijn..en waarom kan dat in godsnaam niet tijdens de rest van het jaar? U kent het wel, dat je met Kerst en Oud en Nieuw terugblikt op het afgelopen jaar. Ik houd er eigenlijk niet van, maar ik kan het niet helpen... Ik ga voor een keer meedoen aan de zoetsappigheid van Kerst...aan het terugblikken op het afgelopen jaar.... Ik ga het hebben over ´houden van´.... ´Jee, wat is er met de nuchtere Juud gebeurd???´ Niets aan de hand, die is er nog steeds. Maar Juud heeft hier veel geleerd over houden van. ´Moet dat nou?´ hoor ik een ieder met enig Hollands, koel, boeren, nuchtere verstand denken. Ja dat moet, ik wil toch proberen duidelijk te maken wat een jaar werken met Peruaanse straatkinderen met mijn binnenste heeft gedaan.
De kinderen. Ze hebben mij geraakt. En niet een klein beetje... Kinderen die er o zo alleen voor staan in hun zware leven, maar enorm kunnen glimlachen. Carlos heeft mij geraakt; de jongen met een sterk en rustig karakter die alle nachten van 2006 in Los Cachorros verbleef. Victor heeft mij geraakt; de jongen met zijn manke been die geopereerd werd in juni en ik zat aan zijn bed. Joseph heeft mij geraakt; tijdens een slaapdienst sniekte hij mijn bed in en kroop helemaal tegen mij aan. Voor het eerst bedacht ik mij hoe het moest voelen moeder te zijn, die verantwoordelijkheid, die volledige overgave voor een kind. Carina heeft mij geraakt; het meisje dat alle ellende van de wereld heeft meegemaakt, toch vrolijk kan zijn, wel een goed leven wil leiden, bezorgd is om haar zusjes. Na een etentje met twee wijntjes had ik slaapdienst, maar het meisje was nog wakker en rook de wijn... Profesora, ben je dronken? Nee chica, je kan ook gewoon met mate wat drinken. Ever heeft mij geraakt; de jongen met zijn gebroken arm die zo strijdt tegen de lijm... Het wil hem maar niet lukken...de lijm wint vooralsnog.... Maykol heeft mij geraakt; een lieve jongen met 10 broertjes en zusjes en niets te eten thuis. Op een of andere manier ben ik voor hem profesora ´konijn´ geworden en wil hij mij steeds wortels voeren... Tsja sommige grapjes zijn bijzonder. Wilber heeft mij geraakt. Eén van de grootste schoffies, waar we veel aanvaringen mee hebben gehad. Inmiddels komt hij niet meer in huize Los Cachorros, maar hij blijft contact met me zoeken via msn. Carlos Najarro heeft mij geraakt. Ook hij voert oorlog tegen de lijm, heeft er steeds weer een vage tatoeage bij, jat alles wat los en vast zit, maar wil gewoon alleen maar wat aandacht. Les amo.
Mijn collega´s. Samen lachen, samen huilen. We beleven ons werk hier met een klein groepje . We werken samen, we gaan samen uit, we eten samen. Je hebt geen keus, je moet met elkaar door één deur. We doen alles samen, waardoor je veel sneller dan in Holland elkaar leert kennen en vrienden wordt. Mijn collega´s hebben mij geraakt. Natuurlijk heeft klusjuf Karin mij geraakt, met wie ik hier bijna een jaar zit. Klusjuf is in alles het tegenovergestelde van mij, maar daardoor vullen we elkaar aan (haha en irriteren we elkaar, maar dat mag). Zij heeft me als geen ander geleerd de poorten van mijn eigen persoontje wagenwijd open te zetten. Mede dankzij haar schrijf ik nu een stukje over ´houden van´. Alanya heeft mij geraakt. Onze directora die voor een leven buiten Holland heeft gekozen met haar mooie gezin, die de innerlijke strijd van de straatjongens als geen ander kent en mij dit jaar overal bij heeft betrokken. Amiga Jessy heeft mij geraakt. Natuurlijk met haar sokken in slippers, maar vooral om haar vrolijkheid en doorzettingsvermogen om alleen in verlaten Tambo te gaan zitten. Amiga Lies heeft mij, behalve met haar nuchtere opmerkingen, geraakt met bijzondere momenten bij klusjuffie op het dakterras of bed;). Mijn huidige collegas-amigas Esther en Karin hebben mij geraakt; net zoals ik zijn zij er helemaal voor gegaan om ´onze´ jongens zoveel mogelijk te kunnen geven. En net zoals ik...struggelen zij met het naderende afscheid. Amigitas, het worden twee mooie laatste weken! Belgische amiga Tine heeft mij geraakt. Onze altijd rustige, positieve, lieve, bescheiden fysiotherapeute die het normaal vond dat ik af en toe asociaal de Peruaanse zoen negeerde. Ook zij was hier het hele jaar en stapt dinsdag op de bus. Frederique heeft mij geraakt; de directora van Mama Alice, die vol overgave een duidelijk doel nastreeft en daarbij de harten van veel Ayacuchaanse kinderen steelt. Collega Javier heeft mij deze week geraakt toen ik een minder lekkere (zeg maar gerust vieze) maaltijd probeerde weg te werken. Hij bleef veel te lang weg en kwam tot mijn verbazing ineens uit de keuken met een verse salade voor mij. De schat had mij met lange tanden zien eten. Amigo/ Spaans-leraar Gustavo heeft mij geraakt. Zijn vastberadenheid om de situatie in Peru te verbeteren is bewonderenswaardig. Kortom, les amo.
Het thuisfront heeft mij geraakt. Als je er niet bent, weet je pas wat je hebt en dat weet ik nu dus. Ik voel mij vereerd door alle communicatie. Na 11 maanden is dat niet minder geworden. Familie heeft mij geraakt. Ik heb gemerkt hoe rot ik het vind om ver weg te zitten als er heftige gebeurtenissen plaatsvinden. Ik weet precies wat de bonnenlaan voor mij betekent, gewoon papa, mama en zussen en broerlief in de buurt met een blaffende hond. Iets wat voor mij zo normaal was, maar waar ik met de ervaring van nu, met de verhalen van de kinderen de grote waarde van in zie. Vrienden hebben mij geraakt. Er zijn er die standaard elke zondagmiddag een mail sturen. Er zijn er die kaarten blijven sturen (de teller staat op 102), maar ook pakketjes met Hollands lekkernijen, enveloppen met Nederlandse krantenberichten. Reacties op deze website van het Maasdijkse front hebben mij geraakt. Ja, ik zal genieten van het Westlandse geouwehoer in de Kastine straks. Les amo.
Ik hoor mijzelf in de eerste maanden nog tegen klusjuf Karin zeggen ´Nee hoor, ik zal niet veranderen´. Nogmaals, wees niet ongerust, Juud is nog steeds nuchter, maar veranderd is er toch wel iets... Ik zit nu in het kantoor, plusminus 25 graden, zoetsappige skyradio met het ene kerstliedje na het andere, waarmee we enige kerstsfeer proberen te creëren. Sorry, ik kon het niet laten om even in deze zoetsappigheid mee te gaan. Mijn kerstboodschap is duidelijk: les amo.
Fijne kerstdagen!
Liefs Judith
De kinderen. Ze hebben mij geraakt. En niet een klein beetje... Kinderen die er o zo alleen voor staan in hun zware leven, maar enorm kunnen glimlachen. Carlos heeft mij geraakt; de jongen met een sterk en rustig karakter die alle nachten van 2006 in Los Cachorros verbleef. Victor heeft mij geraakt; de jongen met zijn manke been die geopereerd werd in juni en ik zat aan zijn bed. Joseph heeft mij geraakt; tijdens een slaapdienst sniekte hij mijn bed in en kroop helemaal tegen mij aan. Voor het eerst bedacht ik mij hoe het moest voelen moeder te zijn, die verantwoordelijkheid, die volledige overgave voor een kind. Carina heeft mij geraakt; het meisje dat alle ellende van de wereld heeft meegemaakt, toch vrolijk kan zijn, wel een goed leven wil leiden, bezorgd is om haar zusjes. Na een etentje met twee wijntjes had ik slaapdienst, maar het meisje was nog wakker en rook de wijn... Profesora, ben je dronken? Nee chica, je kan ook gewoon met mate wat drinken. Ever heeft mij geraakt; de jongen met zijn gebroken arm die zo strijdt tegen de lijm... Het wil hem maar niet lukken...de lijm wint vooralsnog.... Maykol heeft mij geraakt; een lieve jongen met 10 broertjes en zusjes en niets te eten thuis. Op een of andere manier ben ik voor hem profesora ´konijn´ geworden en wil hij mij steeds wortels voeren... Tsja sommige grapjes zijn bijzonder. Wilber heeft mij geraakt. Eén van de grootste schoffies, waar we veel aanvaringen mee hebben gehad. Inmiddels komt hij niet meer in huize Los Cachorros, maar hij blijft contact met me zoeken via msn. Carlos Najarro heeft mij geraakt. Ook hij voert oorlog tegen de lijm, heeft er steeds weer een vage tatoeage bij, jat alles wat los en vast zit, maar wil gewoon alleen maar wat aandacht. Les amo.
Mijn collega´s. Samen lachen, samen huilen. We beleven ons werk hier met een klein groepje . We werken samen, we gaan samen uit, we eten samen. Je hebt geen keus, je moet met elkaar door één deur. We doen alles samen, waardoor je veel sneller dan in Holland elkaar leert kennen en vrienden wordt. Mijn collega´s hebben mij geraakt. Natuurlijk heeft klusjuf Karin mij geraakt, met wie ik hier bijna een jaar zit. Klusjuf is in alles het tegenovergestelde van mij, maar daardoor vullen we elkaar aan (haha en irriteren we elkaar, maar dat mag). Zij heeft me als geen ander geleerd de poorten van mijn eigen persoontje wagenwijd open te zetten. Mede dankzij haar schrijf ik nu een stukje over ´houden van´. Alanya heeft mij geraakt. Onze directora die voor een leven buiten Holland heeft gekozen met haar mooie gezin, die de innerlijke strijd van de straatjongens als geen ander kent en mij dit jaar overal bij heeft betrokken. Amiga Jessy heeft mij geraakt. Natuurlijk met haar sokken in slippers, maar vooral om haar vrolijkheid en doorzettingsvermogen om alleen in verlaten Tambo te gaan zitten. Amiga Lies heeft mij, behalve met haar nuchtere opmerkingen, geraakt met bijzondere momenten bij klusjuffie op het dakterras of bed;). Mijn huidige collegas-amigas Esther en Karin hebben mij geraakt; net zoals ik zijn zij er helemaal voor gegaan om ´onze´ jongens zoveel mogelijk te kunnen geven. En net zoals ik...struggelen zij met het naderende afscheid. Amigitas, het worden twee mooie laatste weken! Belgische amiga Tine heeft mij geraakt. Onze altijd rustige, positieve, lieve, bescheiden fysiotherapeute die het normaal vond dat ik af en toe asociaal de Peruaanse zoen negeerde. Ook zij was hier het hele jaar en stapt dinsdag op de bus. Frederique heeft mij geraakt; de directora van Mama Alice, die vol overgave een duidelijk doel nastreeft en daarbij de harten van veel Ayacuchaanse kinderen steelt. Collega Javier heeft mij deze week geraakt toen ik een minder lekkere (zeg maar gerust vieze) maaltijd probeerde weg te werken. Hij bleef veel te lang weg en kwam tot mijn verbazing ineens uit de keuken met een verse salade voor mij. De schat had mij met lange tanden zien eten. Amigo/ Spaans-leraar Gustavo heeft mij geraakt. Zijn vastberadenheid om de situatie in Peru te verbeteren is bewonderenswaardig. Kortom, les amo.
Het thuisfront heeft mij geraakt. Als je er niet bent, weet je pas wat je hebt en dat weet ik nu dus. Ik voel mij vereerd door alle communicatie. Na 11 maanden is dat niet minder geworden. Familie heeft mij geraakt. Ik heb gemerkt hoe rot ik het vind om ver weg te zitten als er heftige gebeurtenissen plaatsvinden. Ik weet precies wat de bonnenlaan voor mij betekent, gewoon papa, mama en zussen en broerlief in de buurt met een blaffende hond. Iets wat voor mij zo normaal was, maar waar ik met de ervaring van nu, met de verhalen van de kinderen de grote waarde van in zie. Vrienden hebben mij geraakt. Er zijn er die standaard elke zondagmiddag een mail sturen. Er zijn er die kaarten blijven sturen (de teller staat op 102), maar ook pakketjes met Hollands lekkernijen, enveloppen met Nederlandse krantenberichten. Reacties op deze website van het Maasdijkse front hebben mij geraakt. Ja, ik zal genieten van het Westlandse geouwehoer in de Kastine straks. Les amo.
Ik hoor mijzelf in de eerste maanden nog tegen klusjuf Karin zeggen ´Nee hoor, ik zal niet veranderen´. Nogmaals, wees niet ongerust, Juud is nog steeds nuchter, maar veranderd is er toch wel iets... Ik zit nu in het kantoor, plusminus 25 graden, zoetsappige skyradio met het ene kerstliedje na het andere, waarmee we enige kerstsfeer proberen te creëren. Sorry, ik kon het niet laten om even in deze zoetsappigheid mee te gaan. Mijn kerstboodschap is duidelijk: les amo.
Fijne kerstdagen!
Liefs Judith
-
16 December 2006 - 23:59
Klusjuf.:
Hoi mijn lieverd,
Jij hebt mij ook geraakt. Jij bent het puurste mens wat ik ooit onmoet heb. Ik hoor je zeker nog de eerste week zeggen:"Nee hoor, ik veranderniet, ik ben niet zo"... Ik denk dat je in alle opzichten Juud van het spektakelfeest bent gebleven maar dan met net dat beetje meer. Trouwens, wanneer moet ik weer je wenkbrouwem epileren? Van de week maar effe hé? Kus van je grootste Fan en ik kan wel zeggen Amsterdamse vriendin. Te Amo! -
16 December 2006 - 23:59
Bram En Pia:
Het blijft erg leuk om je verhalen te lezen. Dus ook dat is prima communicatie, ondanks dat we niet vaak reageren.
Succes de laatste maanden, ook als blondie (rossi) komt.
goede kerstdagen -
17 December 2006 - 11:41
Javier:
judith muchas gracias por ser una persona muy buena y de buen corrazon estoy muy contento de conpartir esta amistad, hhhhaa y gracias por incluirme en tu lista de colegas un fuerte abrazo detu amiago javier -
17 December 2006 - 12:15
Suzan:
wenkbrouwen epileren?? toch wel een beetje veranderd Juut ;) Kan me voorstellen dat je het boeltje heel erg gaat missen,denk dat jij nog wel weer terug gaat.
Wat zal het hier dan weer een andere wereld voor je zijn. Nou meid geniet van de zoetsappige kerst,toch wel anders als andere jaren bij de kippenboer.
kusssssssssssssssssssss -
17 December 2006 - 12:51
Liesje:
Say no more.. o voy llorar otra vez..!
Disfruta las ultimas semanas mi amiga. Te quiero. -
17 December 2006 - 14:06
Astrid:
...........................en een diepe zucht .............. -
17 December 2006 - 14:30
Es:
´Niemand zei dat het eeeeenvoudig zou zijnnn...´ Als ik dat nummer straks weer in Nederland hoor, spookt er heel veel door mijn hoofd, dat is zeker..! Nog 2 weekjes ja Juud, daar gaan we nog even extra van genieten! Je bent een topwijf! Te quiero en een dikke beso! -
17 December 2006 - 18:11
Jessy:
Toevallig heb ik voor het eerst mijn kerstcd van Mariah opgezet..(echtwaar, de 1e keer!) Kerst was voor mij vorig jaar ook zo bijzonder en ik kan soms niet geloven dat dat een jaar geleden is. Tja, Aya wakkert het kerstgevoel aan he?!
Lieve Juud, dankzij jou zit ik nu helemaal emo "joy to the world" te luisteren. Wel toepasselijk want jij bent iig 'joy' voor Ayacucho geweest dit jaar.Dat weet ik zeker. Jij raakt mij nog steeds met je verhalen. Weet dat ik Tambo heb kunnen doen doordat jij steeds ,met sok in slipper, enthousiast werd als ik weer terug kwam en geduldig mij frusto verhalen aanhoorde. Ik mis het nog steeds,dat samen- gevoel, onze optredens, vreetbuien en de javi-goedheid. Het zal altijd ergens bij je blijven. Maarrrr inderdaad sommige dingen veranderen nooit of passen zich weer heel snel aan. Daar hebben we het een andere keer wel over. Lieverd, geniet van Aya en alles wat je raakt!!
Merry X_mas! xxx Jessy -
17 December 2006 - 18:13
Jessy:
ps: ook namens Mariah een hele fijne kerst! -
17 December 2006 - 18:22
Karin:
Lieve Juud, krijg er tranen van in mijn ogen, zullen niet de laatste zijn deze weken...
Je bent een wereldwijf!
-
17 December 2006 - 18:23
Papa En Mama:
Ja meisje, wat moeten wij hierop zeggen? Misschien: Het is goed zo. Alle Nederlandse en Peruaanse mensen, die je net hebt beschreven...zo gaat het dan....Mensen die een lange tijd met elkaar b.v. in het leger hebben gezeten en dan afscheid moeten nemen....zo gaat het dan....tenminste als het positief is geweest.
En jouw jaar is/was positief, hoe moeilijk het afscheid straks ook is, maar alle vrijwilligers kan je in Nederland blijven ontmoeten en ook Alanya met gezin komt zo nu en dan in Nederland en wie weet....ga je idd nog wel eens naar Ayacucho.
Je hebt idd je kerstgedachten op papier gezet en die waren niet mierzoet.
Ga je met de kerst naar de kathedraal op de Plaza?
De Bonnenlaan zal aan je denken met Kerst. Jouw kaart hangt apart, niet in het rijtje van de rest, stel dat we je "effe" vergeten!!!!
x Papa en Mama
-
17 December 2006 - 20:06
Marije:
He Judith,
superverhaal! Ik hoop het ook allemaal mee te mogen maken en hetzelfde te kunnen zeggen over 5 maanden.
Een ding is zeker: je zult ontzettend worden hier in Ayacucho!
groetjes Marije -
17 December 2006 - 20:07
Marije:
oeps woord vergeten: gemist worden moet er uiteraard staan. -
17 December 2006 - 22:15
Margôt:
Juud, ook hele fijne feestdagen. Het is heel wat wat je op papier gezet hebt. Ik kreeg er gewoon weer kippenvel van. Wel lekker dat je nu niet achter de kippen aan hoef met de kerst. Nou meid, nog lekker genieten een paar weekjes en dan komt er weer een heel nieuw jaar voor jou en alle mensen op aarde. Het is altijd voor iedereen weer een verrassing wat het allemaal gaat brengen. We gaan maar uit van heel veel goede dingen en gebeurtenissen en daar zullen we ook met z'n allen aan moeten werken. We laten het maar weer zoals ieder jaar op ons af komen.
Liefs Margôt -
18 December 2006 - 08:17
Inge:
dag judith,
koester alle mooie momenten, het zijn ervaringen die je steeds levenslang zullen bijblijven. Het is erg knap van je wat je daar hebt gedaan en hoe je steeds judith bent!
veel groetjes ginds, geniet er nog erg van en steeds welkom in belgië!
liefs, inge -
18 December 2006 - 14:09
Leen:
Oh, oh, Wat is er met mijn vriendinnetje gebeurd??? Zit ik hier in Hollanda lekker stug te wezen, uiteraard geen kerstboom. En maar 1 kerststuk in huis (dat mormel v.d. korfbal) of mag ik dat niet zeggen. Zit hier stinkend jaloers te wezen op mijn big sis die lekker tijdens de sappige kerst op het snowboard staat. Zit ik me af tevragen of ik zaterdagavond met Fer mee moet. Normaal ging jij altijd met m mee naar jullie eigen parochie. Vind het altijd een beetje een chaotisch gebeuren zo'n katholieke sessie. Geef mij maar een lekker goed te volgen gereformeerde voorstelling.
Maar Juutje we hadden toch met z'n 2en afgesproken dat bij ons de vertrutting niet toe zou slaan. Heel vreemd dat als je een jaar met die guppekoppen optrekt dat je dan een beetje van ze gaat houden. Sterker nog............... door al die verhalen houden wij zelfs een beetje van die koters. Dus knal maar lekker sky radio aan. Celine Dion tot vervelens toe. Galm maar lekker mee. En geniet van je trippie met de ODO'er. (Beetje jammer dat zij gewoon weer in 1 zit als ze terug komt.)
Ik ga hier met de kerst gewoon heerlijk all you need is love zitten kijken. Volgend jaar gaan we samen weer voor de buis zitten hoor. Dan kom je gewoon weer tussenin zitten terwijl Fer en ik een romantische kerst hadden geplanned. Dat beviel zo goed de vorige jaren.
Nou wijffie geniet van de kinders en je collega's/ maten.
Dikke Kuzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Leen -
19 December 2006 - 16:20
Barx2:
Jemig.. Juud.. Ik had een heel verhaal geschreven en toen knikkerde de computer me eruit!! Echt een trage pc hier..(Chivay) Zucht..
Nou ja.. Het kwam erop neer dat ik je erg goed begrijp, maar dan was het mooier beschreven.. hihi
Toch kan niemand je dit gevoel meer afnemen en da´s toch prachtig??
Wij zitten nog maar 1 dag in mooi Peru.. de tijd gaat veel te snel..
Hou je goed en thx voor mooie verhaal weer..
Echt kippevel... weer!!
(ik was ook benieuwd naar de sportdag.. maar ja, je kan ook niet ALLES opschrijven he..)
Heel veel liefs van ons!
barxxxx2
-
19 December 2006 - 16:39
Kim:
Juud, je bent een kanjer! Fijne kerst.. xxx -
19 December 2006 - 19:03
Fredy:
Hey Judith. Je presentatie was geweldig vanochtend. Hadden we maar meer tijd gehad, want we hadden allemaal nog veel vragen voor je. Je spaans is goed! En als je volgend jaar weer terug komt naar Ayacucho, wie weet???? Y sobre tu mensaje: Gracias! Te respeto y quiero mucho. Oh ja, heb je al iets met Igor gepland? Liefs! -
21 December 2006 - 13:07
Amig@ Secret@:
Te quiero mucho! -
21 December 2006 - 13:32
Amig@ Secret@ Nr2:
Es muy especial para ser colega-amig@ contigo! -
21 December 2006 - 20:04
Mama:
Gelukkig is je site weer leesbaar, maar hij heeft wel een andere uitstraling gekregen.
Fredy had het over een presentatie. Er is me iest ontgaan? -
22 December 2006 - 10:29
Loes:
Heel mooi stuk zeg. Wat zal het een gemis zijn voor straks. Dat kan ik me goed voorstellen. Al die kinderen, die een beetje jou kinderen zijn geworden. En die meiden, in het bijzonder Karin, moet je ook gaan missen. Over een paar daagjes komen je hollandse meiden bij je kijken, heerlijk toch? Succes meid! Zal zo vreemd voor je zijn.
Dikke kus -
24 December 2006 - 13:50
Fredy:
GENIET VAN JE VAKANTIE! Straks komt Karin en zo hoeft niemand van ons (Sanne, Karin en ik) Kerst alleen te vieren. Gisteren zijn we om 24.00 uur nog de straat op geweest met cadeautjes en panetones. C.N. was erg dronken en viel ongeveer in slaap in Karin's armen. Een andere Kerst dan ik hem zo zou gunnen! Marco en Freddy zijn de hele tijd bij ons gebleven, de zakken dragend en af en toe wijzend naar een kindje: "die slaapt ook sinds kort op straat." Fijn, zo'n straatkinderen-gidsen. Ik wens je een práchtige Kerst met je vriendinnen, geniet van je vakantie en tot gauw! Liefs uit 9 de diciembre!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
