Veel in het koppie
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
11 December 2006 | Peru, Ayacucho
Mmm, waar moet ik beginnen. Het is een beetje chaos in mijn hoofd. Zoveel gedaan, veel mensen op bezoek, zoveel nog te doen, zoveel om over na te denken. Chaos in mijn hoofd. Ik ben nog in mooi Ayacucho, nog twee weken aan het werk met onze jongens.
Maar... met mijn hoofd langzaamaan weer in Holland. Maar... daarvoor ga ik nog een paar weken op reis. Twee vriendinnen zullen mij opzoeken en samen gaan we op pad door Peru. Maar... waar zal ik met de ladies heengaan en wat moet er eigenlijk geregeld worden? Maar... voordat ik vertrek moet hier nog veel gebeuren. De laatste verslagen geschreven, de laatste activiteiten georganiseerd. Maar... ondertussen gewoon diensten draaien met de jongens. Maar... dat gaat toch anders. Ik kijk met andere ogen naar hen. Kijk bewust wat ze doen, geef bewust een extra knuffel. Ik probeer te genieten van elk moment, zelfs als ik hen voor even achter het behang zou willen plakken. Maar... dan de verwarrende gedachten over Holland: wat ga ik daar straks doen... kan ik makkelijk een baan vinden of wordt het gewoon weer lekker kip verkopen... kan ik wennen aan het Hollandse snelle leven en vooral...kan ik wennen aan de luxe.... kan ik Ayacucho en haar straatjongens een plaatsje geven.... Veel hersenkronkels waar ik mijn hoofd over breek....
Ondertussen gaat het leven in Ayacucho mét of zonder hersenkronkels gewoon door. In vogelvlucht de laatste dagen. Sinterklaas was erg geslaagd. Een huis vol kinderen en hun families. De Sint had voor iedereen een cadeautje en wat te snoepen meegebracht. Een heerlijk avondje.
Zus Barbara met vriend op bezoek. Superleuk om haar na tien maanden weer in de buurt te hebben. In twee dagen heb ik veel kunnen laten zien: het opvanghuis, mijn kamer, het werk, de kinderen, de straat, het centrum, de kroeg, de omgeving. Kletsen, lachen, kletsen, lachen, kletsen, lachen. Leuk om Bar met onze jongens te zien. Lekker om weer eens Westlands te ouwehoeren! Maar met het oog op mijn laatste weken was het afscheid bar moeilijk. Ook zuslief houdt van een stukje schrijven. Ze heeft het bezoek prachtig beschreven op hun website: www.barx2.waarbenjij.nu.
Een dag later kwam de volgende gast alweer aan. In augustus was ik bij de organisatie Remer in Brazilie op bezoek. Daar werd ik destijds hartelijk ontvangen door vrijwilligster Wieke. Nu was het aan Wieke de beurt om het vliegtuig van Rio naar Peru te nemen. Zij is nu een paar dagen in Ayacucho om het werk van Los Cachorros van dichtbij te bekijken.
Collega Marcelina vroeg me Madrina te zijn van haar zoontje. Madrina betekent zoiets als peettante... en dit betekende dat ik bij een urenlange diploma-uitreiking voor het afsluiten van de kleuterschool aanwezig mocht zijn. Weer een beetje cultuur kunnen opsnuiven: kleuters in de mooiste pakjes en jurkjes.
Misschien herinnert u zich Tambo nog, het stadje op drie uur rijden van Ayacucho. Amiga Jessy werkte daar drie maanden in een opvanghuis voor arme en verlaten kinderen. Jessy, jij zit inmiddels gewoon weer in Utrecht, MET LIES wel te verstaan!!!! Voor jou gingen wij weer naar Tambo. Samen met de klusjuf, Rio-kennisje Wieke, en nog twee Tambo-fans hebben we de kinderen vandaag de nodige aandacht kunnen geven. Jes, ze laten nog steeds je naam vallen! En de ingezamelde centen zijn goed gebruikt!
U merkt het. Veel gedaan, nog veel te doen, veel leuke dingen op de agenda en veel hersenkronkels in het koppie. Maar goed, wie mij een beetje kent weet dat dat laatste niet nieuw is.
Liefs uit Ayacucho!
Maar... met mijn hoofd langzaamaan weer in Holland. Maar... daarvoor ga ik nog een paar weken op reis. Twee vriendinnen zullen mij opzoeken en samen gaan we op pad door Peru. Maar... waar zal ik met de ladies heengaan en wat moet er eigenlijk geregeld worden? Maar... voordat ik vertrek moet hier nog veel gebeuren. De laatste verslagen geschreven, de laatste activiteiten georganiseerd. Maar... ondertussen gewoon diensten draaien met de jongens. Maar... dat gaat toch anders. Ik kijk met andere ogen naar hen. Kijk bewust wat ze doen, geef bewust een extra knuffel. Ik probeer te genieten van elk moment, zelfs als ik hen voor even achter het behang zou willen plakken. Maar... dan de verwarrende gedachten over Holland: wat ga ik daar straks doen... kan ik makkelijk een baan vinden of wordt het gewoon weer lekker kip verkopen... kan ik wennen aan het Hollandse snelle leven en vooral...kan ik wennen aan de luxe.... kan ik Ayacucho en haar straatjongens een plaatsje geven.... Veel hersenkronkels waar ik mijn hoofd over breek....
Ondertussen gaat het leven in Ayacucho mét of zonder hersenkronkels gewoon door. In vogelvlucht de laatste dagen. Sinterklaas was erg geslaagd. Een huis vol kinderen en hun families. De Sint had voor iedereen een cadeautje en wat te snoepen meegebracht. Een heerlijk avondje.
Zus Barbara met vriend op bezoek. Superleuk om haar na tien maanden weer in de buurt te hebben. In twee dagen heb ik veel kunnen laten zien: het opvanghuis, mijn kamer, het werk, de kinderen, de straat, het centrum, de kroeg, de omgeving. Kletsen, lachen, kletsen, lachen, kletsen, lachen. Leuk om Bar met onze jongens te zien. Lekker om weer eens Westlands te ouwehoeren! Maar met het oog op mijn laatste weken was het afscheid bar moeilijk. Ook zuslief houdt van een stukje schrijven. Ze heeft het bezoek prachtig beschreven op hun website: www.barx2.waarbenjij.nu.
Een dag later kwam de volgende gast alweer aan. In augustus was ik bij de organisatie Remer in Brazilie op bezoek. Daar werd ik destijds hartelijk ontvangen door vrijwilligster Wieke. Nu was het aan Wieke de beurt om het vliegtuig van Rio naar Peru te nemen. Zij is nu een paar dagen in Ayacucho om het werk van Los Cachorros van dichtbij te bekijken.
Collega Marcelina vroeg me Madrina te zijn van haar zoontje. Madrina betekent zoiets als peettante... en dit betekende dat ik bij een urenlange diploma-uitreiking voor het afsluiten van de kleuterschool aanwezig mocht zijn. Weer een beetje cultuur kunnen opsnuiven: kleuters in de mooiste pakjes en jurkjes.
Misschien herinnert u zich Tambo nog, het stadje op drie uur rijden van Ayacucho. Amiga Jessy werkte daar drie maanden in een opvanghuis voor arme en verlaten kinderen. Jessy, jij zit inmiddels gewoon weer in Utrecht, MET LIES wel te verstaan!!!! Voor jou gingen wij weer naar Tambo. Samen met de klusjuf, Rio-kennisje Wieke, en nog twee Tambo-fans hebben we de kinderen vandaag de nodige aandacht kunnen geven. Jes, ze laten nog steeds je naam vallen! En de ingezamelde centen zijn goed gebruikt!
U merkt het. Veel gedaan, nog veel te doen, veel leuke dingen op de agenda en veel hersenkronkels in het koppie. Maar goed, wie mij een beetje kent weet dat dat laatste niet nieuw is.
Liefs uit Ayacucho!
-
11 December 2006 - 07:21
Bianca:
Juud ik zie dat je het goed doet met de kids op de foto en ook met dat hele kleine babietje. In april ben je van harte welkom op kraambezoek en als er wat is kan ik jou dus bellen, want ja met al die ervaring van daar... Maar goed het verschil hier is dat onze kleine straks wel vader en moederliefde gaat kennen... Nou meid ik hoop dat je niet gek wordt van al je konkels, ik zal maar zeggen met te veel konkels gaat de tijd alleen maar harder en kom je nergens aan toe ;) Enne geniet met volle teugen van je laatste twee weken van de jongens en daarna lekker beesten met de meiden als afsluiting. Eén van de meiden is Margreet toch? Die heeft afgelopen zaterdag samen met haar team Dijk 1 ingemaakt... grrrrrr Maar goed het was verdiend zal ik maar zeggen. Juud geniet lekker en ik hoop je van de week weer even te spreken op de MSN Liefs en een dikke kuzzzzzzzzzzzz Bianca -
11 December 2006 - 07:32
Liesje:
Herkenbaar.. het bewust leven de laatste weken, de verwarring.. En in Holland gaan ze gewoon door hoor, die hersenspinsels. ;) Mooi verhaal van je zus ook. Juutje, enjoy! kus -
11 December 2006 - 13:04
Maartje:
Heyyy Juud! Ja de laatste weken gaan voor jou in natuurlijk! Leuk dat je zus is gekomen. Ik ben toevallig zaterdag nog in het Westland geweest. Heb gezellig met Erik gegeten, was echt heel leuk. Hij leest trouwens ook trouw je website. Ohhh en we hebben nu ook een echt Westlands biertje, vertelde hij, ontworpen door Bart van Meurs. Te grappig. Ik ben weer op mijn stage vandaag. Nog twee weekjes en dan is het lekker kerst. We gaan naar Zwitserland, maar er ligt helemaal geen sneeuw. Nu maakt dat voor mij niet zoveel uit, want ik kan nog steeds niet zoveel met die knie, maar voor de rest van de fam. is het natuurlijk iets minder. Verder niet veel bijzonders eigenlijk!! Tot snel. xx Maart -
11 December 2006 - 13:26
Jessy:
Lieve Juud,
Hoe je je hier strax ook voelt, wat er hier strax ook gebeurt....
Weet dat er in de verre Andes een klein, bijzonder stadje is waar ze dat meisje met haar grote lach, haar goede ideeen, haar droge grappen, haar altijd eerlijke mening NOOIT zullen vergeten.
Wat jij daar allemaal achterlaat gaat nooit verloren. Wat jij allemaal 'meeneemt' vergeet je nooit.
Juud, respect voor wie jij daar in Aya bent!!
Bedankt weer voor het mooie tamboverhaaltje. Super!
In Utereg wachten wij jou op en lopen we rechtstreeks naar de Alber voor een winkelwagen met goed voer!en daarna een heleboel geouwehoer!
Succes met alles,
xxx Jessy
-
11 December 2006 - 18:46
Mama:
O,o madrina Judith, wat een druk gedoe in je hoofd....je lijkt je moeder wel....
Ik sluit me met bovenstaande Bianca, Maartje, Liesje en Jessy aan; het is zo begrijpelijk al die gedachten.
11 maanden geleden zat je hier, heel druk aan het werk bij de kippenboer en alsmaar denken hoe het in Peru zou zijn. En nu andersom; jammer dat het bijna voorbij is en hoe zal het straks in Holanda zijn?
Één ding is zeker: er wachten heel veel mensen op je, ze zijn je niet vergeten, maar daar heb je zelf ook wel voor gezorgd met regelmatig nieuwe verhalen op je site.
De trouwe lezers weten gewoon heel veel van dat jaar en daarbij> Degene die reageren, daarvan weet je het. Maar het aantal kan je met 10 vermenigvuldigen, maar niet iedereen reageert...
tenslotte schrijft niet iedereen zo makkelijk een verhaaltje net als jij.
dat doet.
Geniet van alle resterende dagen!
x Mama -
11 December 2006 - 20:07
Ineke:
Hoi Judith, ik heb met je te doen. Het zal niet meevallen om dat wat je daar hebt opgebouwd en wat je hebt betekend voor de kinderen (en iedereen trouwens) weer los te laten.Een ding is zeker: als jij terugkijkt naar wat je het laatste jaar gepresteerd hebt zul je inzien dat het meer is dan menig van ons in een heel leven nog niet zal lukken.Je bent een supervrouw,en ik ga jou ook zeker missen. Geniet nog van alles en sterkte met de laatste loodjes.xx -
11 December 2006 - 21:15
Sandra :
Oh, Juud, wat een grote, diepe bewondering heb ik voor jou! Die hersenkronkels blijven voorlopig en misschien wel altijd. Eén tip: het onderwijs hier in Hollanda is ook echt wel leuk, die prachtige jurken kan ik je niet beloven in een gr 1/2 in het Westland, dan maak je in Rotterdam of Den Haag meer kans. Grapje hoor Juud, ga eerst maar de tijd nemen voordat je een beslissing neemt, maar ik werd met juffenbloed wel extra geraakt door de foto's op dat schooltje... Blijf de komende weken nog genieten, misschien spreken we elkaar nog een keer via skype!
Dikke kus van Sandra (én Gert en Lieve) -
11 December 2006 - 22:51
Margot:
Hallo Judith, wat een snoepies van kinderen met die prachtige jurkjes. Maken de mensen dat zelf of kun je dat daar zo kopen. Het lijken wel communicantjes. En dan die jochies met pakjes aan. Geweldig. Fijn dat je een paar dagen bij hebt kunnen beppen met je zus, die gaan we nu ook maar volgen. Wij houden wel van die avonturen van jullie. Nou meid hou je haaks de laatste paar weekjes en ga dan nog even van een heerlijke vakantie genieten, dat heb je dik verdiend. En nog helemaal niet aan die kippen denken bij de kuuk.
groetjes Margôt -
11 December 2006 - 23:03
Klusjuf:
Hoi lieverd,
Ik ga maar snel koffie zetten voor je. Zullen wij guusje opzetten????
Kus van Karin. -
13 December 2006 - 13:33
Astrid:
Ik ben benieuwd hoe lang je straks bij aankomst in Nederland weer moet wennen.. Lees nog eens je eerste berichten van Peru, toen moest je dáár nog wennen...Leuke foto's weer..En Juud, ben je ook peettante zeg!! Hoe moet dat nou straks op zo'n afstand? Fijn je grote zus weer live gezien te hebben.. Kusje Astrid -
13 December 2006 - 18:24
Loes:
Je hoofd loop over volgens mij, dat kan ik begrijpen. Afscheid van je jongens. De reis regelen voor die meiden. En dan toch ook weer aan de terugkomst denken van Nederland!! Beetje veel allemaal he voor dat kleine hofie van Juud. Succes Juud, blijf genieten van de laatste weken!
X -
15 December 2006 - 16:27
Barx2:
Vanuit Puno;
Jemig Juud... WEER kippevel!
Ik zou willen dat we iets minder emoties en hadden, dat zou nu wat makkelijker zijn..maar ja.. dan zouden we ook weer andere types zijn, dus we doen het er maar mee!
Hoe heb jij die fotos van mij gejat? k wist niet dat ook kon!
Lieverd, zeker nu ik bij je geweest ben begrijp ik het nog weer iets beter.. Ik wens je veel sterkte met alle fases waar je nu doorheen moet en nog zal gaan.. Het gaat je prima af, blijf daarop vertrouwen!!
Weet niet of ik je zo nog spreek, dus anders gewoon maar tot gauw en dikke kus! Barx2 (nu vind ik het wel jammer dat Bar je net zo lang gesproken heeft.. zucht..)-XXXXX-
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
