Vrouw zoekt Boer

Tuindersdochter op pad. Maar als je vader bij elke koe stilstaat en 23,5 uur per dag in de buitenlucht vertoeft, is boerendochter ook een goed woord. Boerendochter mocht gisteren een dag meelopen met Solid. Een Belgische organisatie die op landbouwgebied de Peruaanse boeren verder probeert te helpen. Oude herinneringen kwamen bovendrijven bij het zien van dit werk: kleine kinderen spelen op het land tussen de gewassen (erwten of aardappelen), blaffende honden en jonge katjes, hardwerkende ouders in de buurt. Vrouw zoekt Boer, maar dan een beetje anders (Ik ben benieuwd hoe de finale van Boer zoekt Vrouw op de Hollandse tv is afgelopen. Boer Joris van vorig jaar was in ieder geval heel gezellig bij radio 3fm)

Ik hoor de tuinders en boeren onder u zich afvragen wat een stel blanken kunnen betekenen in Peru? De boeren zelf weten toch als geen ander hoe ze hun land moeten bewerken? Wat weten Westerlingen nou van telen in de bergen, en dan op zulke grote hoogte? Solid werkt samen met de Peruaanse organisatie Tadeda, die de schakel (of tolk) vormt tussen de blanke westerlingen en de Quechua-bevolking. Het doel van de projecten is het vergroten van de opbrengsten van de boeren. Daarbij zijn twee aandachtspunten van belang. Ten eerste kennisoverdracht. De zeer arme boeren hebben geen centen om mee te gaan met de nieuwste uitvindingen. Daarnaast hebben ze geen opleiding genoten, waardoor ze zich niet ontwikkelen. Waar Nederlandse boeren en tuinders door documentaires op tv of een lidmaatschap op het tijdschrift ´boerderij´ op nieuwe ideeën worden gebracht, staan de meeste Peruaanse boeren stil. Ze gaan al jarenlang (misschien wel eeuwenlang) op dezelfde manier te werk. Doel van Solid is de boeren aan het denken zetten over hun werkwijze. Kennisoverdracht over bemesting, besproeiing, bestrijdingsmiddelen en andere details van de erwten- of aardappelenteelt. De boeren hebben wel eens van bemesting gehoord, maar hebben geen idee hoe het werkt, op welk moment ze het beste moeten mesten. Met behulp van microkredieten kunnen de boeren bestrijdingsmiddelen kopen. Daarbij leren ze het belang van het juiste middel op het juiste moment. Wat nu nog vaak gebeurt, is dat de boeren spul gebruiken wat ze toevallig thuis hebben liggen. Daarnaast krijgen de boeren handige, praktische tips. Bijvoorbeeld dat het beter is om de erwtenplantjes langs stokken en draadjes te laten groeien, zodat ze meer opbrengen (zie foto).

Het tweede aspect betreft het sociale verhaal van boeren. Organisatie. Met hulp van Solid is een irrigatiesysteem gebouwd, maar dat moet ook beheerd worden. Onderhoud, waterverdeling, een reglement om waterdiefstal te voorkomen. Organisatie, iets waar Peruanen nog weinig brood van hebben gegeten. Daar hoort ook de organisatie van de teelt zelf bij. Van te voren een planning maken, laten zien hoe kosten en baten van een teelt bijgehouden kunnen worden.

Arme Peruaanse boeren helpen. Een mooi idee, maar niet eenvoudig. Een aantal moeilijke vraagstukken. Boeren die gewend zijn alleen voor hun eigen familie genoeg te verbouwen, waarom produceren voor de grote markt.....Peruaanse organisatie Tadepa die de boeren een onrealistisch droombeeld voorhoudt..... Boeren die adviezen in de wind slaan: aangeven dat er NU gemest moet worden en sommigen komen drie weken later pas in actie..... Boeren die de bijscholingsactiviteiten en vergaderingen niet bijwonen..... Kennis van ´bovenaf´ opleggen zonder echt in gesprek te gaan met de boeren, waardoor de informatie niet overkomt....

Vrouw zoekt Boer. Voor mij een totaal andere wereld. Op het platteland een dag lang in de buitenlucht. Gezellig bij de Quechua-mensjes thuis in hun lemen hut. Bij een kampvuurtje kregen we kruidensoep en aardappels te eten! En ondertussen was de teelt onderwerp van gesprek. Voor Westlandse tuinders onder u: een beetje in de trant van ´Hoe zijn de prijzen aan de klok?´

Pap, ik heb geprobeerd de juiste vragen te stellen. Ik heb geprobeerd om met een Hollands boerenoog naar de gewassen te kijken, maar ik vrees dat ik veel over het hoofd heb gezien. Misschien moet je toch nog een keer deze kant op komen.....

Liefs Judith