Change of plans

Langer moe, een muggenbult die niet weggaat, een blaar die irriteert. Droge lippen, al dagen niet naar de wc voor een ´grote´ boodschap. Oh ja, ik ben terug in Ayacucho. Daar waar de Hollandse geest zich als een vis in het water voelt, doet het Hollandse lijf duidelijk niet mee. Alles duurt langer. Gelukkig wil een beginnend griepje snel weer vertrekken. Na ja snel, ik heb vijf dagen plat gelegen. Of in de hangmat, met uitzicht op Ayacucho. Eigenlijk helemaal niet zo vervelend, alleen was de trap ernaartoe killing. Of op de bank bij Alanya. Heel fijn om bij bekenden te zijn als je ziek bent: beetje aanspraak, beetje spelletjes spelen en beetje veel gezond eten.

Inmiddels weer aan de beterende hand. Ik ben weer op de been, hoewel ik na 100 meter steeds even moet uitblazen. Ik maak van de extra tijd gebruik om nog even in het nieuwe huis van Karin en Roeland te gaan kijken en om Cachorros nog een keer te bezoeken. Ondertussen kom ik nog altijd bekenden tegen. Sommigen voor de tweede keer, die verbaasd kijken omdat ze dachten dat ik alweer weg zou zijn. Verder nog een keertje met collega´s op pad en een keertje over de markt slenteren.

Dan nog een meeting met Robinson. Een van de schatjes van Cachorros waar het redelijk goed mee gaat. Wat een knapperd is dat geworden. Hij is vijftien jaar en ziet er stoer uit. Mooie kleding, netjes gewassen. Hij woont weer thuis en werkt soms en soms niet. We gaan samen lunchen. Hij is verlegen, maar komt steeds met gebeurtenissen van een paar jaar terug. Ineens uit het niets: ´Profesora, te doy zanahoria?´ Profesora, ik geef je wortel. Het grapje dat hij twintig keer per dag maakte toen ik nog diensten draaide in het opvanghuis. Haha op een en of andere manier vond hij me toen net een konijn... Wat lief dat hij ´ons´ grapje nog weet te herinneren en zich bovendien niet te stoer voelt om dat nog eens te noemen. Als we gedag zeggen geeft hij me twee armbanden: ´Profesora, zodat we elkaar niet vergeten´.

Het idee was om naar Huaraz te gaan en daar een trekking door de bergen te doen. Helaas bracht ´t griepje plannen in de war. Vanavond stap ik op de bus naar Lima, vanuit Lima naar Huaraz. Ongeveer 24 uur bussen. Een trekking door de bergen lijkt me zonder weerstand niet zo handig en bovendien ontbreekt me de tijd. Daarom ga ik voor de manera turistica, busje in busje uit en wil vanuit de plaatselijke bussen wat van de omgeving gaan zien.

Nos vemos. Tot snel!