Welkom... Mondkapjes!

Nog 12,5 uur te gaan. Pompiedompiedom...tralala...lekker installeren in het vliegtuig. Lekker direct Spaans gebabbel naast me van een moeder en zoon uit Lima. Lekker ienimini Peruaanse mensjes aan mijn andere kant. Ja, ik kom al goed in de stemming.
Nog 8 uur te gaan. Al twee speelfilms gezien. Lang leve de rechtstreekse vluchten van KLM. Geweldig die filmschermpjes in de stoel voor je, waar je allerlei goede films en muziek kunt vinden.
Nog 6 uur te gaan. Weer een speelfilm bekeken. De interesse wordt minder, ik wil Peru.
Nog 4 uur te gaan. Pffff stijve benen, stijve nek. Doe mij een wandelingetje. Ik neem de verste wc als doel.
Nog 1 uur te gaan. Oeoooooooooooooooooeh spannend. Bijna weer terug in stinkend Lima. Ok, om de benen te strekken dan nog maar een keer lopen naar dat stinkhol.

15.45 uur, Peruaanse tijd. Het vliegtuig landt goed en wel. Geweldig. De paar zenuwen zijn direct weg als ik over het vliegveld loop. De immigratiedienst is me bekend. Ik krijg vriendelijk glimlachend 90 dagen toegang. Tsja was het maar waar... het zijn er maar 22... De pinautomaat is me bekend. Hoeveel van die Peruaanse munten kan ik eruit krijgen. Het lukt. Fijn, want een paar centen is wel handig. Met euro´s kom je niet zo ver. De kofferband. Even terug naar 2006, weet u nog, dat ik daar totaal overspannen mijn koffer niet kon vinden. Nu stond Juud totaal relaxed op een afstandje de medepassagiers te observeren. Waarom willen mensen zo nodig tegen die band aan staan met hun tenen????? De strijd tussen taxichauffeurs is me bekend. Maar ik heb een eigen mannetje geregeld die met een bordje ´Judith FranCen´ mij staat op te wachten en speciaal Ayacuchaanse muziek opzet.

Een ding is me niet bekend. Mondkapjes. De helft van het personeel op het vliegveld loopt met mondkapjes op. En ik zie ook enkele verdwaasde toeristen met zo´n wit dingen voor paal lopen. Ik moet er keihard om glimlachen. Wat ziet dat er dwaas uit. Mondkapjes, waarschijnlijk tegen de Mexicaanse griep. Maar gelukkig is de Mexicaanse griep niet voor ambtenaren van de immigratiedienst. Deze mannen doen alsof ze heel belangrijk zijn, kijken streng en controleren de papieren en dragen geen kapjes. Tuurlijk niet, want daar zijn ze te goed voor.... toch.....

De taxichauffeur neemt als een heer, oh ja in Peru willen mannen graag de gentleman uithangen, mijn tassen over. Terwijl ik naar de auto wandel, wordt er gefloten... Oh ja, da´s waar ook, ook bekend, Peruanen fluiten en sissen naar voorbijlopende vrouwen... Dat ik dat nu toch vergeten was....
De taxirit door Lima. HEERLIJK. Echt compleet thuiskomen. Ik zat superblij uit het raam te staren. Totaal vrolijk. Overweldigend blij. Haha...en ik ben nog maar in Lima, morgen Ayacucho...hihi...en ik mag nóg 21 dagen blijven...

Aankomst bij hostal. Ik doe de deur open. Ik zie een prikbord. Ik zie een foto. En wie staat daar op die foto naar mij te glimlachen. KLUSJUF KARIN. Warm welkom in Peru.